Τελικά, είχαν δίκαιο οι αεκτζήδες που έκαναν σαν τρελοί για το νέο γήπεδο. Που μετρούσαν μία μία τις μέρες και πόσες έμειναν μέχρι να μπουν μέσα. Αυτό που έγινε στο πρώτο παιχνίδι, προχθές με τον Ιωνικό, δεν το ξανάζησαν. Και ίσως δεν το ξαναζήσουν στον αιώνα. Και οι οπαδοί της ΑΕΚ και κάθε άλλης ομάδας στην πρώτη νέου γηπέδου.
Μεταφέρω εντυπώσεις οπαδού της ΑΕΚ, δεν είναι δικές μου προσωπικές εντυπώσεις. Εγώ ό,τι είδα από την τηλεόραση. Άλλο να το ζεις στο πετσί σου και στην καρδιά σου, να είσαι ”μέσα στο ναό”, είτε στην κερκίδα, είτε σε μια σουίτα. Ύμνους έκανε ο άνθρωπος για το νέο γήπεδο. Εκστασιάστηκε. Ένοιωσε άλλος άνθρωπος. Λες κι ήταν μαγεμένος, ένα μαγικό χαλί τον είχε σηκώσει, τον είχε πάρει μαζί του και τον γυρόφερνε σ’ έναν κόσμο άγνωστο και παραμυθένιο, που τον γνώριζε εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές, αλλά δεν τις πίστευε για αληθινές.
Το θαύμα ήταν ότι περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες κόσμος, άγνωστοι βέβαια μεταξύ τους, ήταν ένα πράμα. Το θαύμα! Των θαυμάτων το θαύμα. Όλοι οι οπαδοί ενωμένοι. Ένας άνθρωπος.
Αυτά μου έλεγε χθες ο άνθρωπος, μόλις τελείωσε τη βόλτα του. Ποια βόλτα; Χθες δεν έπαιζε η ΑΕΚ, αλλά ο μαγεμένος, που ακόμα δεν του έφυγε η μαγεία, πήγε έξω από το νέο γήπεδο και το βολτάριζε.
Διαβαστε ακομα: