Πάμε διακοπές. Πάμε, αλλά δεν τις… ξεχνάμε. Αυτή είναι η πιο μεγάλη σημασία ακόμα και της επαταήμερης ή και μόνο δεκαήμερης απουσίας μας από τη γνωστή καθημερινότητα μας. Δηλαδή;
Πάμε διακοπές, μπαίνουμε σ’ άλλους ρυθμούς, από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι να φακελωθούμε το βράδυ στο κρεβάτι. Τι άλλο καλύτερο. Μπάνιο, ήλιο στην παραλία, καλό φαγητό. Χορταίνουμε ξεκούραση, και το εργαλείο στο κεφάλι δουλεύει σε χαμηλές, κυρίως σε αργό ρυθμό πτήσεις.
Κάποτε φτάνουν στο τέλος οι διακοπές. Κάποτε έρχεται η τελευταία μέρα και η επιστροφή στην… κανονικότητα. Όχι, μην το επιτρέψεις αυτό! Δηλαδή; Δεν λέω να μην επανέλθεις στα ίδια, στα γνωστά. Μη ξεχνάς, όμως, τον οδηγό χαλάρωσης που διδάχθηκες στις μέρες των διακοπών! Που σημαίνει μην πέσεις με τα μούτρα σ’ αυτά που έκανες πριν. Μην παγιδευτείς πόλι σε μια καθημερινότητα ολότελα ξένη με τους ρυθμούς των διακοπών.
Δύσκολο. Κατανοητό. Κάνε αντίσταση! Αντίσταση στο ίδιο σου τον εαυτό. Κάνε ό,τι έκανες, αλλά όσο μπορείς στους χαλαρωτικούς ρυθμούς των διακοπών.
Διαβαστε ακομα: