Θα το θυμόμαστε πάντα. Δεν ξεχνιέται. Η πρώτη φορά που η Ελλάδα με Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα πήρε την πρώτη θέση στο ευρωμπάσκετ. Τρέλα. Απίστευτο. Στο Ειρήνης και Φιλίας η εθνική κέρδισε παραδοσιακές δυνάμεις του μπάσκετ. Έγινε και ο κόσμος δεν το πίστευε. Μη λησμονούμε πως η χώρα μας δεν ήταν φαβορί. Σε καμιά περίπτωση. Μόνο παράλογο ήταν να ποντάρει στην Ελλάδα κι όχι π.χ. στη Ρωσία και την Γιουγκοσλαβία.
Έγινε. Και προκάλεσε παροξυσμό. Γιατί Επειδή ήταν η πρώτη φορά. Επειδή ήταν και τελευταία. Ποιος να ελπίζει ότι τέτοια απίθανα θαύματα επαναλαμβάνονται. Η Ελλάδα το 2004 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο. Και λοιπόν; Επειδή έγινε, θα… ξαναγίνει; Ούτε στη Δεύτερη Παρουσία.
Αν, τελικά, η Ελλάδα ξανακερδίσει το ευρωμπάσκετ η χαρά θα είναι σε… χαμηλώτερες πτήσεις. Επειδή την πρωτιά την ξαναγευτήκαμε. Π.χ. κερδίζει χρυσό μετάλλιο στους ολυμπιακούς Έλληνας αθλητής και σχεδόν το πράμα περνάει ντούκου. Όταν, όμως, σε εποχές ξηρασίας και απαγορευτικές για Έλληνα να αξιωθεί μετάλλιο, προέκυπτε μια τέτοια διάκριση, τότε πανηγυρίζοταν σα μοναδική. Και όχι ικανή να επαναληφθεί.
Με τον Αντετοκούνμπο και τους άλλους παικταράδες η εθνική είναι πολύ πιθανό να θριαμβεύσει. Επόμενο να τα ζήτω να είναι πιο κάτω σε ενθουσιασμό σε σύγκριση με την ανέλπιστη πρωτιά πριν από 35 χρόνια.
Διαβαστε ακομα: