Ακούς τον αέρα να σφυρίζει έξω από το σπίτι σου. Τι να’ ναι αυτός ο θόρυβος; Ο αέρας είναι που σφυρίζει. Ακούς το σκυλί της γειτόνισσας που γαβγίζει. Τι να ‘ναι πάλι αυτό; Ο σκύλος της γειτόνισσας είναι που γαβγίζει.
Τι να ‘ναι αυτά τα περίεργα «σημάδια», κάτι εκλάμψεις ραδιοκυμάτων που φθάνουν μέχρι τη γη, λες και προέρχονται από ένα θηριώδες πομπό άγνωστης και σούπερ ντούπερ τεχνολογίας; Τι διάολο να ΄ναι αυτά που λες προέρχονται από τα άγρια και αγεωγράφητα βάθη του σύμπαντος. Ο καθηγητής του Χάρβαρντ έχει την επιστημονική του ερμηνεία.
– Είναι τα «μηνύματα», ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Κι εμείς, εδώ στη γη, τα αγνοούσαμε (εννοεί ότι δεν τους δίναμε σημασία).
Από το 2007, λέει ο κύριος καθηγητής, αντιληφθήκαμε τα ”σημάδια” τα ηχητικά, κι αυτά πρέπει να προέρχονται από έναν θηριώδη πομπό βάρους εκατομμυρίων τόννων. Υπολογίζουμε πώς με την ενέργεια που αυτός ο γιγαντιαίος πομπός παράγει, εδώ στη Γη είμαστε σε θέση να κινήσουμε διαστημόπλοια σε ταξίδια διαγαλαξιακά.
Πήρες χαμπάρι; Γραφικός μοιάζει σήμερα ο άλλοτε φαντασιόπληκτος Ιούλιος Βερν. Οι δε Ισαάκ Ασίμωφ και Άρθουρ Κλαρκ, οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, λες έγραψαν ιστορίες του Μίκυ Μάους και του Ντόναλντ Ντακ. «Διαγαλαξιακά» λέει ταξίδια, όχι απλά γαλαξιακά.
Ο άνθρωπος. Η σκνίπα του διαστήματος. Το τίποτα στο άπειρο. Με το επουράνιο φως της λογικής και του πνεύματος στη δική του μαύρη τρύπα χωμένος.
Διαβαστε ακομα: