Μια κυρία, ηθοποιός στο επάγγελμα, άσχετο αυτό, αδιάφορο και το όνομα της, έβγαλε το μαράζι της. Δημόσια, παρακαλώ! Όχι στην κολλητή της, ούτε στη μαμά της. ”Το ξέρω ότι πολλοί με απορρίπτουν επειδή έχω κιλά”.
Συμφωνείτε όλοι, φαντάζομαι, και όσοι δεν κάνουν κέφι γυναίκα με περισσευούμενα, και κάτι… παραπάνω κιλά. ότι το κορίτσι διατύπωσε το παράπονο της διακριτικά. Δεν μιλάει για πατσές, μιλάει για… κιλά.
Οι άνδρες δε που δεν γουστάρουν την εν λόγω χοντρή κυρία, οφείλουν να αισθάνονται ντροπή. Ενοχή! Έλλειψη κατανόησης! Με ποιο δικαίωμα, αλήθεια, δεν πάνε μαζί της; Γιατί δεν την θέλουν, γιατί την «απορρίπτουν», ενώ είναι καλό κορίτσι και μαγειρεύει πεντανόστιμα γιουβερλάκια.
Εκεί έφτασε το έργο. Να διαμαρτύρεται, να παραπονείται δημόσια και κάποια κυρία επειδή δεν την προτιμούν ερωτικά, σεξουαλικά. «Το πρόβλημα μου είναι πώς τρώω ο,τι βρω μπροστά μου όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά…». Και φταίνε οι άνδρες;
Φταίνε, βέβαια! Οι άνδρες ρατσιστές. Οι άνδρες που σνομπάρουν την μπούρδισσα, με τα συγκαμμένα μπούτια.
Διαβαστε ακομα: