ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ
Έχω αρχίσει να πιστεύω έντονα ότι το καλοκαίρι έχει περισσότερα μείον παρά υπέρ. Περισσότερα κακά, παρά καλά. Έχει όμως και ένα που είναι τόσο καλό όσο και κακό: Η παραλία
Την βλέπεις τον χειμώνα μόνη της, αντιμέτωπη με το κρύο, τους ανέμους και την φουρτουνιασμένη θάλασσα και την θαυμάζεις. Σου μοιάζει αγέρωχη και περήφανη. Την ίδια παραλία την βλέπεις το καλοκαίρι και θέλεις να το βάλεις στα πόδια.
Κατ΄ αρχήν να σας πω, ότι το καλοκαίρι σε όποια πολυσύχναστη παραλία και να πάτε, θα πρέπει να διασχίσετε τα πρώτα 50-100 μέτρα που είναι τίγκα μολυσμένα. Όλοι – μα όλοι ανεξαιρέτως – έχουν κατουρήσει και έχουν ξεπλύνει τους κώλους τους. Και άντε το διασχίζεις αυτό το κομμάτι και πας πιο βαθιά που είναι καθαρά και δροσερά και αισθάνεσαι υπέροχα. Στην έξοδο;…. Πάλι θα πρέπει να περάσεις το κατρουλιό χιλίων εκατό ανθρώπων….
Διαβαστε ακομα: