Τα ματσάκια των ελληνικών ΠΑΕ στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων είναι λάθος να προκαλούν την απογοήτευση. Το σωστό και ώριμο είναι να προβληματίζουν επειδή απλά είναι αποκαλυπτικά. Τα λένε όλα. Σχεδόν όλα. Τι άλλο να περιμένει ο παρατηρητης; Είδε εικόνα αγωνιστική, είδε και αποτελέσματα.
Λάθος! Δεν προκάλεσαν την απογοήτευση οι αποτυχημένες εμφανίσεις των ελληνικών ΠΑΕ, όπως καταγράφηκαν από τις αντιδράσεις των ΜΜΕ. Ποια απογοήτευση π.χ. για τη αγωνιστική μιζέρια του πρωταθλητή Ολυμπιακού και του κτπελλούχου Παναθηναϊκού; Καμιά απογοήτευση! Ελπίδα και ξου ο άγιος του ποδοσφαίρου.
Έτσι πάει. Ελπίδες να προκριθεί έχει ο Ολυμπιακός. Και ο Παναθηναϊκός. Ο ίδιος δίσκος έπαιξε και στην ρεβάνς του ΠΑΟΚ. Είχε χάσει 2 – 0 και ο δεύτερος του πρωταθλήματος ΠΑΟΚ από την Λέφσκι και βέβαια οι… ελπίδες πρόκρισης ήταν με το μέρος του. Νόμος! Απαγορεύεται να έχουν ελπίδες οι ξενοι, ακόμα κι αν τους ευνοούν τα αποτελέσματα.
Γιατί, όμως, οι ελληνικές ΠΑΕ δεν παίζουν καλό ποδόσφαιρο; Αυτό είναι το ζητούμενο! Όχι να προκριθεί μια ομάδα, κι όταν δεν το αξίζει. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα για όσους θέλουν να δουν την αλήθεια. Οι ελληνικές ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρείες δεν παράγουν καλό προϊόν. Τι είναι η ΠΑΕ; Μια βιοτεχνία είναι. Ένα εργοστάσιο. Αν, λοιπόν, η επιχείρηση είναι στημένη πρόχειρα, χωρίς οργάνωση και ικανά στελέχη, χωρίς σχεδιασμό και επαγγελματική λειτουργία, τι να παράγει; Αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο. Αυτό που δεν αξίζει το χειροκρότημα.
Ύστερα είναι και ποιες απαιτήσεις έχει η πελατεία. Βασικό αυτό. Όταν πλατεία και εξώστης θέλουν σύκο, έστω και ανώριμο, έστω και σάπιο, γιατί η ΠΑΕ να προσπαθήσει να πουλήσει στην αγορά θρεπτική τροφή;
Διαβαστε ακομα: