Υπάρχουν κάποια κείμενα που όσο τα διαβάζεις, όσο τα ξαναδιαβάζεις, τόσο περισσότερο κλείνεσαι στον εαυτό σου, από την ανάγκη που προκαλεί ένας δικός σου προβληματισμός με αγκάθια γεμάτος. Είναι κείμενα που τα θεωρείς σαν την απόλυτη απόδειξη γιατί η φυλλάδα χάραξε οριστικά τη σκέψη σε κάποιους αναγνώστες της.
Η ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ
Ό,τι πιο καταραμένο κυνηγά το δίποδο μέχρι την τελική του εξαφάνιση είναι η επιστήμη, έργο της οποίας αποτελεί η Χιροσίμα. Με την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας συνετελέσθη η αγριώτερη γενοκτονία αθώων και άοπλων από καταβολής χάρη στην επιστήμη, την πιο επικίνδυνη από κάθε άλλη εξουσία, ακόμα κι αυτή της θρησκείας, που κι αυτή υπηρετεί το κακό στο όνομα του καλού, βέβαια.
Η Χιροσίμα Ζει. Δεν πέθανε ποτέ. Είναι ολοζώντανος ο κίνδυνος της απόλυτης αφανίσεως σ’ ό,τι κινείται στη γη, με τα όπλα καταστροφής που κατάφερε ο άνθρωπος λόγω της γαμημένης τεχνολογίας. Άγνωστο πόσο γρήγορα είναι σε θέση να κάνουν μπαρουτόσκονη τον πλανήτη μας οι εξωγήινοι. Γνωρίζουμε, όμως, μάλιστα με ακρίβεια, ότι το ανθρώπινο πυρηνικό οπλοστάσιο είναι τέτοιας ισχύος, άγνωστη βέβαια η αποτελεσματικότητά του αν αντιμετωπίζει εξωτερικούς εχθρούς από άλλα σύμπαντα, αλλά σίγουρα ικανό να ξεμουνιάσει σε ελαχιστότατο χρόνο 217 φορές τη Γη.
Σα σήμερα, 6 Αυγούστου, διεπράχθη το εφιαλτικό Ολοκαύτωμα της Χιροσίμα, το μεγαλύτερο σε μέγεθος γήινο έγκλημα. Ποιος το περίμενε! Προκύπτει το ακατανόητο, το πέραν της φαντασίας, και ο αφελής απορεί… «Ποιος το περίμενε!». Και μετά παίρνει σειρά το ακόμα πιο φρικτό. Αντί να δουλέψει η μνήμη, η μόνη προστασία απέναντι στο κακό, βγαίνει πάντα στη σέντρα το έλλειμμα σκέψεως. «Ποιος το περίμενε!».
Η Χιροσίμα δεν ήταν ευλογία του Πάπα της Ρώμης. Ορμάτε, σταυροφόροι, στους άπιστους, στους άπλυτους, στους ελεεινούς. Δεν ήταν απόφαση κάποιου μεγαλοβασιλιά, κάποιου τιμημένου πολέμαρχου. Η υπογραφή ήταν του προέδρου της δημοκρατικής Αμερικής, της χώρας της ελευθερίας, η οποία ακόμα δεν έχει αναγνωρίσει την ενοχή της, ακόμα δεν έχει απολογηθεί απέναντι στην Ιστορία, για τις ατομικές στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Για την υπερδύναμη του γλόμπου, την Αμερική που την υπηρετούν με αφοσίωση και συνειδητή υποταγή, τόσο η θρησκεία όσο και η επιστήμη, δηλαδή ό,τι υποτίθεται ελπιδοφόρο για τον ανθρωπάκο, δεν υπάρχουν ιδεώδη, αξίες, αρχές, όλα αυτά τα κωλομπαρίστικα. Υπάρχουμε εμείς, οι γαμάω, οι υπεράνω, οι ΗΠΑ, που όποτε γουστάρουμε σας στέλνουμε στο διάολο, εσάς και τα παιδιά σας. Μαζί με ιδεολογίες, πολιτισμούς, νόμους, ισότητα, αδελφότητα, ειρήνη, ό,τι άλλο φοριέται.
Μετά την Χιροσίμα εκεί πήγε το έργο. Οριστικά. Είστε όλοι κατσαρίδες. Κι αν σας βλέπουμε σαν ανθρώπους, αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε ανάγκη από δίποδα να δουλεύουν, να καταναλώνουν, να πολλαπλασιάζονται.
Όσο ο πόλεμος δεν τίθεται εκτός νόμου, ο πολιτισμός της ανθρωπότητος παραμένει σε διάσταση πρωτογονισμού.
Διαβαστε ακομα: