Αυτός που κυκλοφορεί στην Αθήνα, ειδικά τούτες τις μέρες, παθαίνει την πλάκα του, αν είναι άντρας. Αν νοιώθει άνδρας.Πολύ γυμνό δεξιά κι αριστερά του. Μπρος και πίσω του. Όπου κοιτάξει το αρσενικό του μάτι είναι επόμενο να ερεθίζεται. Να φαντασιώνεται την γυναίκα που κυκλοφορεί και τα εσώρουχα της φαίνονται επάνω της τόσο όσο και τα ρούχα της.
Έχουν πιάσει οι ζέστες για τα καλά, δεν λέω. Για να είμαστε σωστοί και πριν ανέβει ο υδράργυρος με το που καλοκαίριασε, σχεδόν όλες τα πέταξαν έξω. Και περισσότερο οι ανήλικες, Μπούτια ολόγυμνα, κοιλιές και μπράτσα. Και το περισσότερο στήθος στη μόστρα. Δεν λέω, ο καθένας είναι ελεύθερος να φοράει ό,τι θέλει.
Είσαι με τον βιαστή, θα με ρωτήσει κανείς, για να μπούμε κατ΄ ευθείαν στα βαθειά νερά του θέματος. Όχι δεν είμαι υπέρ του εγκληματία. Κι όχι μόνο τον καταδικάζω, αλλά και δεν τον δικαιολογώ. Στα δικαστήρια να επικαλεστεί τις δικαιολογίες, εκεί έχουν πέραση. Ο αληθινός άντρας δεν παρασύρεται, δεν εκτρέπεται από κανένα πειρασμό.
Αυτό που συμβαίνει στους δρόμους της Αθήνας δεν είναι απλά πειρασμός. Είναι καραμπινάτη πρόκληση στον άντρα. Να σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνδρες, και παντρεμένοι, που βρίσκονται σε μόνιμη αγαμία, για μεγάλο διάστημα. Κι ένα σωρό άλλοι χωρίς σταθερή σεξουαλική δραστηριότητα.
Δεν είναι ανωμαλία ο πεινασμένος σεξουαλικά να την πέσει με βία. Είναι έγκλημα. Να τα ξεκαθαρίζουμε. Ανωμαλία είναι ο άνδρας εκείνος που δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά, φυσιολογικά, δηλαδή θέλει να φτάσει σε οργασμό μόνο με βιασμό. Με επαφή χωρίς τη συναίνεση της γυναίκας.
Διαβαστε ακομα: