Το πρόβλημα είχε παρουσιαστεί πρώτα στην Ιταλία. Πρόβλημα βέβαια όταν ο κλάδος ξαφνικά έχει κεσάτια και οι εργαζόμενοι, πιο σωστά οι εργαζόμενες δεν σταυρώνουν πελάτη. Ούτε έναν την ημέρα. Πως, λοιπόν, θα τη βγάλουν οι πόρνες που κάνουν πεζοδρόμιο; Πάει κανονικά στο στέκι της η πόρνη, η εργάτρια του σεξ, να δουλέψει τίμια και να βγάλει το μεροκάματο, αλλά… Αλλά δεν υπάρχει ψυχή στο δρόμο. Ερημιά.
Ο κορονοϊός είχε τσακίσει το κοινωνικό λειτούργημα της πορνείας. Λειτούργημα, βέβαια, όχι απλά ένα επάγγελμα, διότι το έχει ανάγκη η κοινωνία. Για σκέψου! Για τον άλφα και βήτα λόγο να μην κοιμάται ο κόσμος ή να μην έχει να φάει, το ίδιο είναι και η φυσική ανάγκη του σεξ. Λειτούργημα και προσφορά σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της κάνουν οι πόρνες, νόμιμες και παράνομες.
Μη ξεφεύγουμε από το θέμα μας. Στα δύσκολα και επικίνδυνα χρόνια της πανδημίας ποιος τρελός να επιδιώξει σεξουαλική επαφή μ’ άλλο άτομο, μάλιστα ιερόδουλη; Παπά έβλεπε στο δρόμο ο άλλος και έκανε στροφή επιτόπου, απ’ όλους αποστάσεις, άγνωστους, αλλά και γνωστούς. Καμιά παρεξήγηση, λόγω κορονοϊού.
Την έβγαλαν στην πείνα οι 150.000 χιλιάδες πόρνες της Ιταλίας. Κόσμος είναι αυτός. Νούμερο μεγάλο. Γυναίκες χωρίς κομπόδεμα οι περισσότερες, ανίκανες να πληρώσουν ενοίκιο, φαγητό, άλλα βασικά έξοδα της καθημερινότητας. Τα ίδια στη Γαλλία, την Ισπανία, την Αγγλία, την Ολλανδία, σε κάθε χώρα.
Το πρόβλημα του προβλήματος για τις κυβερνήσεις διότι ένα ισχυρό ποσοστό από τα κορίτσια δούλευε παράνομα. Χωρίς χαρτιά. Άντε και εντάσσονται σε πρόγραμμα να τους κόψουν ”κοινωνικό επίδομα”. Με τις λαθραίες πόρνες πως φορμάρεται το μέτρο;
Τελικά, το πράμα γύρισε και σιγά σιγά η δουλειά των κοριτσιών ξανάρχεται στα ίδια περίπου. Η πορνεία άρχισε να παίρνει τα επάνω της. Έτσι είναι η ζωή. Έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Και ό,τι κατεβαίνει, όσο κι αν κατέβει, κάποια στιγμή θα πάρει την ανηφόρα. Για να ξανακατέβει…
Διαβαστε ακομα: