Έχει περάσει τα εβδομήντα, αλλά μόνο για εβδομηντάρης δεν μοιάζει. Πόσο τον κάνω; Στα 27, το πολύ 27 και μισό. Δεν κάνω πλάκα, λέω τι βλέπω. Όχι μόνο η εικόνα στο πρόσωπο και στο σώμα του. Η όλη εμφάνιση του και κυρίως η ενέργεια του ορίζουν τον ”δείκτη νεανικότητας” του. Τι κόλπο είναι αυτό;
Δική μου πατέντα για τα άτομα που δεν γερνάνε. ”Δείκτη νεανικότητας”. Μετράω τη ζωτικότητα και τη διάθεση ζωής σ’ αυτούς που δεν το βάζουν κάτω. Που δεν έχουν ηλικία. Που είναι δραστήριοι λες και έχουν τα μισά, ακόμα και τα μισά των μισών τους χρόνων, σύμφωνα με το τι διαβάζεις στην αστυνομική τους ταυτότητα.
Ο συγκεκριμένος εβδομηντάρης δεν κάνει γυμναστική, δεν τρώει αυτά κι όχι εκείνα, όλα τα κατεβάζει. Και θα πιει, και θα ξενυχτήσει. Δεν καπνίζει, τέτοιο έγκλημα δεν το διαπράττει. Έχει, δηλαδή, κανονική, κανονικότητα ζωή, με την έννοια ότι δεν στερείται κάτι.
Δεν είπα το άλλο. Εργάζεται. Ερωτευμένος είναι είναι με το αντικείμενο της επαγγελματικής του εργασίας, την οποία ποτέ δεν την είδε γαι εργασία, για δουλειά. Απεναντίας τον ικανοποιούσε, και συνεχίζει ακόμα περισσότερο να τον ικανοποιεί αυτό που κάνει με τις ώρες καθιστός στο γραφείο του. Μειονέκτημα η καθιστική του εργασία, αλλά δεν του… φαίνεται ότι περνάει ώρες καθισμένος σε καρέκλα.
Τι συμβαίνει; Ποιος είναι ο λόγος της νεανικότητας του; Γιατί σ’ αυτόν τον άνθρωπο δεν φαίνεται η πραγματική του ηλικία; Δεν ξέρω. Κανείς δεν ξέρει. Λάθος να ψάχνει κανείς, ειδικός κι όχι, ποια είναι η συνταγή που χαρίζει ικανοποίηση και χαρά ζωής. Υποψιάζομαι πως το ”μυστικό” βρίσκεται στο ότι αγαπάει τη ζωή, κάνει αυτό που γουστάρει, όχι μόνο στη δουλειά του, και από τα τεφτέρια του απουσιάζει η λέξη θάνατος.
Διαβαστε ακομα: