Στην ταινία του 2013 A Common Man με πρωταγωνιστή τον Μπεν Κίνγκσλεϋ συμβαίνει το εξής παράδοξο, αλλά και απρόοπτο. Ο θεωρούμενος αρχιτρομοκράτης, ο οποίος έχει στήσει επιχείρηση απελευθέρωσης τεσσάρων σεσημασμένων τρομοκρατών με βαρειές ποινές, τελικά είναι ο τιμωρός τους. Ο αντισυμβατικός, όμως, τρόπος που απαιτεί, που εκβιάζει τις αρχές να εκτελεστεί η απειλή του, να δολοφονηθούν οι τέσσερις κρατούμενοι τρομοκράτες, τον καθιστά κι αυτόν παράνομο, τουλάχιστον.
Τι συμβαίνει στην ιστορία της ταινίας; Όλοι οι αξιωματικοί την κάνουν ξαφνικά γυριστή και αρνούνται να συμμετάσχουν στο κυνήγι και τη σύλληψη του ανώνυμου ”αρχιτρομοκράτη” που απειλούσε με τις μπόμπες το ίδιο το κράτος να δολοφονήσει του τέσσερις τρομοκράτες,
Ελλάδα 2019, συγκεκριμένα Ζάκυνθο. Σα σήμερα η δίκη του 27χρονου πατροκτόνου. Ο δολοφόνος στο δικαστήριο είπε φοβερά, φρικτά πράγματα και χειροκροτήθηκε ως ήρωας από συγγενείς και φίλους. Μ’ άλλα λόγια καλά έκανε και σκότωσε τον πατέρα του. Αυτός ήταν τέρας, δεν ήταν πατέρας.
Όταν έχεις να κάνεις με φόνο, μετράς τα λόγια σου. Μια κουβέντα είναι αρκετή, η μιάμισυ ίσως είναι πολυλογία. Ο γιος αφαίρεσε τη ζωή του πατέρα του. Κι όμως πολλοί αν ήταν δικαστές θα αθώωναν τον κατηγορούμενο. Θα τον επιβράβευαν κιόλας. Στην περίπτωση, βέβαια, ότι ισχύουν όλα όσα καταλογίζει στον πατέρα του.
Στον πόλεμο ο πατριώτης σκοτώνει τον εχθρό. Πολύ καλά κάνει διότι υπερασπίζεται τον εαυτό του, την πατρίδα του. Δεν θεωρείται δολοφονία το ξεπάστρεμα του αλλουνού που μπουκάρει σε ξένο έδαφος. Και στο φινάλε, αν ο πατριώτης δεν προλάβει να σκοτώσει τον εχθρό, το πιθανότερο είναι να τον ξαπλώσει ο ξένος.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τα απίστευτα που σε βάρος του δολοφονηθέντος πατέρα. Αν είναι αληθή, τότε ναι, ο γιος γλύτωσε την οικογένεια από το τέρας, όπως τον χαρακτήρισε. Τότε η δικαιοσύνη είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Υποχρεωμένη να δικάσει αυτόν που επέβαλε ”δικαιοσύνη” στο όνομα του ίδιου του δολοφόνου και των μελών της οικογένειας του.
Διαβαστε ακομα: