Μόνο στο σινεμά τα βλέπεις αυτά. Να γαζώνουν με σφαίρες ο ένας τον άλλον για πέντε ολόκληρα λεπτά, και με τα πιο σύγχρονα όπλα, όχι μόνο πιστόλια, και να μην πέφτει νεκρός κανένας. Και είναι αφέλεια να φοβάται ο θεατής της ταινίας ότι υπάρχει μια περίπτωση στις χίλιες να πεθάνει ο πρωταγωνιστής του έργου.
Δεν γίνεται αυτό. Τι, δηλαδή; Να τελειώσει πριν της ώρας της η ταινία; Και να τον κάνουν κουμπότρυπες, πάλι δεν σκοτώνεται ο πρωταγωνιστής.
Στην Ουκρανία ο πόλεμος είναι πραγματικός. Δεν γίνεται με άσφαιρα πυρά, μόνο για να τον γράφουν σε πλάνα κινηματογραφικά. Σκοτώνεται κόσμος, βέβαια πολύ λιγώτερος από τις σφαίρες. Αδειάζουν οι φυσιγγιοθήκες, γίνεται υπερκατανάλωση σφαιρών από τους δυο αντιπάλους οι οποίοι έχουν διαφορετική ισχύ πυρός. Η επιτιθέμενη Ρωσία ξοδεύει δέκα φορές περισσότερες σφαίρες από την γηπεδούχο Ουκρανία.
Να, γιατί η Ουκρανία απευθύνεται στην Αμερική και την Ευρώπη και ζητάει λεφτά ή κατ’ ευθείαν να της στείλουν πυρομαχικά. Να πολεμήσει τον εχθρό. Ο Ρώσος ρίχνει 50.000 την ημέρα, ο Ουκρανός όχι περισσότερες από 6.000.
Από φαντάρους, λέει η Ουκρανία, δεν έχουμε ανάγκη, όπλα θέλουμε και σφαίρες.
Διαβαστε ακομα: