Αν και έφερε «ονομασία προέλευσης» υποδυόταν τον άνθρωπο του λαού. Τον σεμνό τον καταδεκτικό που μιλάει με όλους. Όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών είχε κάνει από τον Καναδά μια εξωφρενική δήλωση για τα ελληνοτουρκικά:«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς».

Είχαν προηγηθεί εκείνη η ιλαρή εκτέλεση ζεϊμπέκικου για χάρη του Ισμαήλ Τζεμ και η εμετικά δουλοπρεπής «ελληνοτουρκική φιλία».

Μετά είχαμε αρκετές ευκαιρίες να υποστούμε την απουσία σκέψης του. Αν δεν τον άκουγα ο ίδιος και μου το μετέφεραν δεν θα το πίστευα. Σε μια τελευταία προεκλογική συγκέντρωση βροντοφώναξε με αγωνιστικό παλμό «Την Κυριακή όλοι στις κάλτσες». Στις κάλπες ήθελε να πει αλλά δε βαριέσαι. Συνηθίσαμε πια να τον κοιτάμε με κατανόηση όταν σφίγγεται να εκτοξεύσει κάποια αρλούμπα ή κοινοπία.

Του αναγνωρίσαμε το ακαταλόγιστο. Δεν πας στα χιόνια που έκλεισαν την Εθνική Οδό, να χαιρετάς χαρούμενα τα άδεια εγκαταλειμένα αυτοκίνητα. Ούτε αυτοτραυματίζεσαι στο ποδήλατο σαν νήπιο.

Κέρδισε τις εκλογές με το «λεφτά υπάρχουν». Μετά πήγε στο Καστελόριζο να μας πει το αντίθετο «λεφτά γιοκ». Τι έγινε, ρε παιδιά; Μπήκαν και μας τα πήραν; Κάναμε λάθος στο μέτρημα; Τα ξοδέψαμε ασυλλόγιστα; Απλώς αυτός ο ανερμάτιστος άνθρωπος έλεγε ως συνήθως ανενδοίαστα ψέματα ή ό,τι του κατέβαινε.

Είχαμε ποντάρει σε κουτσό άλογο. 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά όπου από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Γνωστότερα έργα του: “Δανεικιά γραβάτα”, “525 τάγμα πεζικού”, “Τα παιδιά της Χελιδόνας”, “Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων”, “Εκ Πειραιώς ”.