Τελειώνει το ματς κι έχεις παράπονο, γιατί να τελειώσει. Θες και περίσσεμα. Αυτή είναι η επιτυχία. Να μένεις ικανοποιημένος από το θέαμα, αλλά και να θέλεις κι άλλο. Και να σκεφθεί κανείς πως οι αντίπαλοι στο συγκεκριμένο παιχνίδι είχαν μια διαφορά κλάσεως. Κι όμως, το ημίχρονο τελείωσε με 2-0 υπέρ της κατώτερης Βυγιαρεάλ απέναντι της ανώτερης Λίβερπουλ.
Στο δεύτερο ημίχρονο χάθηκε η μπάλα. Οι της Λίβερπουλ άρχισαν ένα διαβολεμένο κυνηγητό της αλεπούς, αναβιώνοντας το κλασικό χόμπυ της αγγλικής αριστοκρατίας. Δαιμονισμένα σκυλιά οι ποδοσφαιριστές της αγγλικής ομάδας τρόμαξαν τους συναδέλφους της ισπανικής και δεν σταματούσαν και μετά το 2 -3.
Δεν κατάλαβα. Επειδή εξασφάλισαν την πρόκριση για τον τελικό του champions league, όταν μείωσαν σε 1 -2 και 2 -2 θα κόψουν ρυθμό; Δεν γίνονται αυτά. Εδώ μιλάει το θέαμα, η βιομηχανία της μπάλας, τα συμφέροντα κλαμπ και τηλεοπτικών δικτύων, χορηγών και πολυεθνικών εταιρειών. Μέχρι τέλους οι επαγγελματίες θα τρέξουν, μέχρι να ξετρυπώσουν την αλεπού ή το αγριογούρουνο.
Διαβαστε ακομα: