Τα κόμματα της αριστεράς, ακόμα κι αυτά που αυτολανσάρονται ως αριστερά, καλό είναι να αποφεύγουν τα συνέδρια. Και γενικά τις λεγόμενες εσωκομματικές δημοκρατικλές διαδικασίες. Της τρελής έγινε στο συνέδριο του Σύριζα. Με μια κουβέντα βγήκε ξεκάθαρα ότι στελέχη του κόμματος δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Περίεργο είναι ότι συμπορεύονται στο ίδιο κόμμα.
Η πλάκα, διότι περί πλάκας πρόκειται, είναι ότι μόνο μαχαίρια δεν βγήκαν, για ανύπαρκτα ζητήματα. Π.χ. στο πως να εκλέγεται ο πρόεδρος του κόμματος. Από τη βάση του κομματος, σύμφωνα με την ομάδα Τσίπρα που ελέγχει τη σακούλα και θέλει να διατηρήσει το κουμάντο στον Σύριζα ή από την κεντρική επιτροπή, όπως απαιτεί η αντιπολίτευση του Τσίπρα..
Η Ιστορία της Αριστεράς παγκοσμίως είναι μια μόνιμη κατάσταση διαφωνιών. Διαφωνούν κι αυτοί που σήμερα συμφωνούν για να διαφωνήσουν μ’ άλλους συντρόφους.
Το άλλο το γραφικό.Πάμε, λένε οι Πολάκηδες, για τη ”δεύτερη φορά αριστερά”. Αυτό να το πουν αν προηγήθηκε η ”πρώτη φορά αριστερά”. Αν θεωρούν πως ο Σύριζα στην πενταετία 2015-19 έκανε πέρασμα αριστερό ως κυβέρνηση, τότε αριστεροί παραδίδουν μαθήματα…. δεξίας αριστεράς.
Διαβαστε ακομα: