«Τι ώρα έχετε;…» ρωτάς και ο άλλος σου απαντάει έξι και είκοσι, ενώ το ρολόι του δείχνει επτά παρά πέντε. Έκανε λάθος; Όχι, είπε ένα ψέμα.
«Τα μαλλιά σου είναι περίφημα, έτσι όπως τα έχεις χτενίσει…» της λέει. Ψέμα; Όχι, απλά την παραμύθιασε. Εκτός κι αν πράγματι θεωρεί ότι το μαλλί της, έτσι όπως το έχει, την δείχνει καλύτερη, της ταιριάζει περισσότερο. Οπότε δεν την παραμύθιασε αλλά της είπε την… αλήθεια; Όχι, βέβαια! Δεν εκφράζει αλήθεια το ότι μ’ αρέσει κάτι, αυτή είναι η προτίμησή μου, η εκτίμησή μου, η άποψή μου ή το αντίθετο.
Μιλάμε σήμερα για το ψέμα, την ημέρα της πρωταπριλιάς, πρώτη ημέρα ενός υπέροχου μήνα. Και το πρώτο που αξίζει να πούμε είναι ότι οι πρωτόπλαστοι πριν ακόμα μάθουν να μιλάνε, να συλλαβίζουν λέξεις, είχαν ήδη πει ψέμα.
Ψέμα, αλήθεια, παραμύθι. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Και είναι πράγματα διαφορετικά, και δεν είναι αντίθετα.
Έχει μπει στη σφαίρα της επιστήμης το ψέμα. Είναι ο μηχανισμός άμυνας και επιβίωσης που ο άνθρωπος τον ενεργοποιεί πότε συνειδητά, ποτε αυθόρμητα, Αυτό ισχυρίζεται ο ειδικός πρύτανης τάδε της πανεπιστημιακής Σχολής Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών της Μασαχουσέτης, ο οποίος θεωρείται από τους πιο σπουδαίους ερευνητές στη ψυχολογία του ψεύδους.
Διαβαστε ακομα: