Το όνομα του είναι Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή Μιχαηλίδης. Το έκανε Βιζυηνός, από τον τόπο γέννησης του στην Τουρκία, το 1849. Τη Βιζύη της ανατολικής Θράκης, σήμερα την λένε Βιζέ. Ο Έλληνας λογοτέχνης πέθανε Απρίλιο του 1896.
Ένα ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού για τον ερχομό της Άνοιξης, το τιτλοφορεί Εαρινή Πρωία:
Επί των χλωρών βουνών
τας θυμέλας τας μεγάλας
καίει θει αρώματα
η ώραι’ Αυγή
Νέον Έαρ ποθεινόν
τη προτείνει τας αγκάλας,
και με ζώντα χρώματα
εστολίστ’ η Γη.
Εις τας φλέβας του Παντός
σφύζω της ζωής το νάμα,
και αυτούς τους χάλικας
γονιμοποιούν
κ’ εις τα στήθη εν τω άμα
με ποικίλους κάλυκας
τώρ’ αναβιούν.
Τώρα είναι ο καιρός,
που λαλεί παρά τας βρύσας
μύθους εις τ’ ανθήλιον
Έρως πτερωτός.
Που τελεί περιχαρώς
νέα και σφρίγωσα Φύσιν
εορτήν γαμήλιον
μετά του φωτός.
Ναϊάδες τους χορούς
και τους κώμους παρατείνουν
παρά τα ποτάμια
εν λευκή στολή
Και με φθόγγους λιγυρούς
αιθεροπλανείς εντείνουν
τα επιθαλάμια
οι κορυδαλοί.
Από κοίτης γαλανής
με μορφήν ακτινοβόλον
ο νυμφίος Ήλιος
αίρετ’ εν σιγή,
Εξαισίας ηδονής
τ’ ουρανού πληροί τον θόλον
και η ολ’ υφήλιος
τον υμνολογεί
Διαβαστε ακομα: