Βλέπουμε μόνο ό,τι μας δείχνουν. Γίνεται πόλεμος στην Ουκρανία και τα μήντια, στημένα κι όχι, αντικειμενικά κι όχι, παίζουν θέλουν δεν θέλουν την αλήθεια και την προπαγάνδα των αντιπάλων. Είπαμε. Πριν ξεκινήσει το έργο του πολέμου δούλεψε η κατασκοπία. Κι όταν άρχισαν τα μπαμ μπουμ έπιασε δουλειά η προπαγάνδα.
Βασικό. Βασικότατο οι εντυπώσεις που προκαλούνται στη λεγόμενη διεθνή κοινή γνώμη. Η οποία, όπως έχει αποδειχθεί, εύκολα κερδίζεται. Δεν το ‘χει σε τίποτα αυτός που δεν είναι προκατειλημμένος – ακόμα κι αυτός που συμπαθεί τη μια πλευρά- να πάρει το μέρος της άλλης. Αρκεί να επηρεαστεί από την αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας της μιας ή της άλλης πλευράς.
Συμβαίνει ο πολύς κόσμος να είναι με τον κακό του έργου. Το έχουμε δει στο σινεμά. Εξαρτάται από τη μαστοριά του σεναρίου και σκηνοθεσίας. Από το πώς, λοιπόν, θα στηθεί η κινηματογραφική ιστορία η συντριπτική πλειοψηφία των θεατών μέχρι που θα αγαπήσει τον δολοφόνο.
Η κυρία Kim Phuk, που ζει σήμερα στον Καναδά, μητέρα δυο παιδιών, και έχει γράψει τρία βιβλία, είναι το 9χρονο κοριτσάκι (φώτο) μιας από τις πιο διάσημες φωτογραφίας του περασμένου αιώνα. Αυτή και μόνο τη φώτο, αληθινή όσο η κόλαση στον πόλεμο του Βιετνάμ, τον Ιούνιο του 1972, ανέτρεψε κάθε προσπάθεια προπαγάνδας. Ολόγυμνη και τραυματισμένη από βόμβες napalm, καμένη, με εγκαύματα, η Παν Τι Κιμ Πουκ, ”το κοριτσάκι του Βιετνάμ”, τρέχει κάπου στη Σαϊγκόν, να ξεφύγει από το θάνατο. Για να επουλωθούν τα τραύματα της χρειάστηκε να μείνει σε νοσοκομείο 14 μήνες.
Διαβαστε ακομα: