Ένας πλανήτης. Η γη, ο πιο ωραίος πλανήτης στο σύμπαν. Για να περνάει τα 70-80 χρόνια του ο άνθρωπος δεν υπάρχει καλύτερο περιβάλλον ζωής από τούτη την κουκίδα στο χάος του διαστήματος. Έτσι είναι, τίποτα περισσότερο σε μέγεθος όσο το κεφάλι της καρφίτσας δεν είναι η γη στο σύμπαν που έχει μετρηθεί. Δεν υπολογίζουμε τα αμέτρητα σύμπαντα εκατομμύρια χρόνια μακριά από το σπιτάκι μας. Από τον πλανητάκι μας. Και;
… Και χιλιάδες χρόνια ο μαλάκας δεν έχει ησυχία. Από τότε που στάθηκε όρθιος στα δυο πόδια πολεμάει τον άλλον. Επτά δις ποντίκια, κινδυνεύουν κάθε στιγμή να τους φαρμακώσουν. Αν όχι σήμερα, αύριο. Στο πρόγραμμα είναι, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι τη δουλειά θα την αποφασίσει ένας άνθρωπος. Ένας, ούτε καν ενάμισος.
Ποιος αποφάσισε τον πόλεμο στην Ουκρανία; Ένας άνθρωπος. Ο Πούτιν. Όποιος κατηγορεί τον Πούτιν ή και τον δικαιολογεί είναι εκτός πλανήτη. Εκτός θέματος. Η αλήθεια δεν κρύβεται, κι αυτή είναι ότι ένας, μόνο ένας, είναι αρκετός να δώσει εντολή να πατήσουν τα κουμπιά. Να μπουν στο έργο τα πυρηνικά. Να τελειώσει ο πλανήτης. Αυτή η πλάνη, η ψευδαίσθηση της λογικής, της ύπαρξης και της αιωνιότητος.
Ποντίκια, βέβαια. Όχι κάτι άλλο σε βλέπει ο άλλος από πάνω. Σου είπε Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, αλλά ρε, πούστη μου, το πατατραβήξατε. Σαν τα ποντίκια που γεννάνε έξι φορές το χρόνο. Πολλοί γίνατε, ξεπεράσατε τα όρια, κάθε πρόβλεψη.
Κι αν τη σκαπουλάρετε κι αυτή τη δόση, ο λογαριασμός θα γράψει αύριο. Μεθαύριο. Δεν γλυτώνετε την εξαέρωση. Αν όχι σήμερα, αν όχι αύριο, κάποιος ευλογημένος θα την κάνει το θαύμα. Βέβαια! Θαύμα είναι να πατάς ένα κουμπί και να σκάει μια χοντρή.
Διαβαστε ακομα: