Πολύ εύκολα μπαίνει η ταμπέλα ”κομουνιστής” και ”αντικομουνιστής” σε άτομα που δεν είναι ούτε κομουνιστές, ούτε αντικομουνιστές. Τι συμβαίνει; Θεωρείται ”αντικομουνιστής” ένας επειδή έχει πρόβλημα με κάποιους οι οποίοι εμφανίζονται ως ”κομουνιστές”. Ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα τι εστί κομουνισμός, κι όμως τον βαπτίζουν «αντικομουνιστή». Βολεύει αυτό! Επειδή έχει περάσει δεκαετίες ολόκληρες η προπαγάνδα ότι οι καλοί είναι οι κομουνιστές και οι κακοί οι αντικομουνιστές.
Η κουβέντα με αφορμή μια σελίδα της Ιστορίας, το 1943, στη Λετονία… Οι Γερμανοί του Χίτλερ εισβάλουν στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης στις 22 Ιουνίου, το 1941. Σε λιγότερο από ένα μήνα καταλαμβάνουν τις τρεις χώρες της Βαλτικής, την Εσθονία, την Λετονία και την Λιθουανία. Πληθυσμός λευκός, κι όχι σλάβικος, άρα φυλετικά αποδεκτός, όχι κατώτερος.
Οι Λετονοί καλώς ή κακώς ένοιωθαν καταπιεσμένοι από τους Ρώσους της Σοβιετικής Ένωσης, ότι επί ”κομουνισμού”, δηλαδή επί του ”λαϊκού” καθεστώτος, η ζωή τους είχε γίνει δύσκολη. Έτσι, όταν μπούκαραν οι χιτλερικοί, τους αντιμετώπισαν ως… ελευθερωτές. Και, μάλιστα, ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών ενάντια στην Σοβιετική Ένωση! Τόσο μεγάλο και βαθύ ήταν το μίσος των Λετονών για τους Ρώσους. Δεν ήταν αντικομουνιστές, ούτε ναζιστές, ήταν Λετονοί που δεν έκαναν κέφι να έχει το κουμάντο στην πατρίδα τους
το σοβιετικό καθεστώς.
Με την εθελοντική στρατολόγηση, σε πρώτη φάση, 32.000 (!!!) Λετονών συγκροτήθηκε η 15η ένοπλη μεραρχία γρεναδιέρων των SS, (φώτο, παρέλαση τους). Σα σήμερα 9 Μαρτίου, το 1943, διοικητής ανέλαβε ο υπουργός πολέμου στο ”Κομισαριάτο του Ράιχ Βαλτικής”, ο Λετονός στρατηγός Ρούντολφ Μπανγκέρσκις.
Η μεραρχία τα πήγε πολύ καλά, άντεξε στις επιθέσεις των σοβιετικών. Τελικά, το 1945, χάνει τον πόλεμο η ναζιστική Γερμανία και η Λετονία θέλει δεν θέλει επανέρχεται στη ψησταριά της Σοβιετικής Ένωσης. Εύκολα φαντάζεται ο καθένας το ρουφιανιλήκι που έπεσε, με το τέλος του πολέμου, ανάμεσα στους Λετονούς, που αυτή τη φορά… ”απελευθερώθηκαν” από τους σοβιετικούς.
Διαβαστε ακομα: