Το άκουσα με τα αυτιά μου από φανατικό ποδοσφαιράκια. Λάτρη του ποδοσφαίρου, που δεν έχανε αγώνα, ιδιαίτερα από τα σπουδαία διεθνή παιχνίδια, εθνικών ομάδων και κλαμπ. Τι μου είπε ο αθεόφοβος; “Δεν βλέπω ούτε τσάμπιονς ληγκ!”.
– Τι θα πει “ούτε”;
“Θα πει ότι δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα. Ούτε η μπάλα. Θα πει ότι αδιαφορώ για όλα, για τα πάντα. Και τα περνάω περίφημα”.
Πάει, χάλασε ο κόσμος. Τι άλλο να πεις. Όταν μαθαίνεις τέτοιες συνταρακτικές αλλαγές στον κόσμο. Διαβάζεις και ακούς διάφορα τα τελευταία χρόνια. Άλλος αυτοκτονάει, άλλος ψάχνει στους σκουπιδοτενεκέδες, άλλος το ρίχνει στα ψιχοφάρμακα, άλλος φεύγει στο εξωτερικό. Είτε για την οικονομική κρίση που περάσαμε, είτε για τον κορονοίό Ο ποδοσφαιρόφιλος πώς ξηγιέται;
“Δεν μ’ ακουμπάει τίποτα. Σου εξομολογούμαι πως σ’ αυτή την φάση βρίσκομαι και σ’ ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί… ”.
Δηλαδή; Πιθανόν να την έκανε γυριστή ο άνθρωπος, να γύρισε το χαρτί, χωρίς να έψαξε φιλοσοφικά το πράμα… Μόνο του να του ‘ρθε, όχι από βασανιστικό σκεπτικισμό. Κι αυτό διότι δεν έβρισκε πλέον σημασία σ’ ότι τριγύρω του ζει και κινείται. Λέω, τώρα…. Μήπως αν είχε φθάσει στα άκρα, αν αντιδρούσε δυναμικά έτσι ή, αλλοιώς, θα έβγαινε τίποτα;
Διαβαστε ακομα: