Έχεις να κάνεις με θηρία. Ζεις σ’ έναν κόσμο που έχουν πάρει τα πόστα τα θηρία. Κι αυτό προέκυψε επειδή ο ένας τρώει τον άλλον. Επειδή δεν έχει άλλη τύχη ο μικρός παρά να εξαφανιστεί για πάρτη του μεγάλου. Αυτή είναι η μοίρα του αδύνατου, να γίνει προσφάι του ισχυρώτερου, κι αυτός να εξελιχθεί σε ακόμα περισσότερο ισχυρό. Μέχρι να ‘ρθει κι αυτουνού η ώρα να τον καταπιεί ένα άλλο θηρίο της ζούγκλας.
Ο λαγός παραμένει λαγός, ο ελέφαντας, ελέφαντας, το φίδι όσο υπάρχει θα σέρνεται σα φίδι. Στις ανθρώπινες κοινωνίες, όμως, και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο οικονομία, η μια εταιρεία, η κάθε εταιρεία θα καταλήξει στο οπλοστάσιο άλλης εταιρείας. Γι’ αυτό τα θηρία του κόσμου κατέληξαν δεινόσαυροι.
Και οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι του 20ου αιώνα υπηρέτησαν αυτήν νομοτέλεια. Τη γιγαντοποίηση σε διάσταση διαστημική των επιχειρηματικών ομιλών. Δεν υπάρχει χώρος για τον αδύναμο, η μοίρα του είναι να αποτελέσει μπρέκφαστ στην στοματική κοιλότητα του περισσότερο δυνατού. Κι αυτόν, τον περισσότερο δυνατό θα τον κατασπαράξει ο ακόμα πιο δυνατός του. Γιατί;
Το λέμε με λόγια απλά.Επειδή συνεχίζεται η κατάρα του Αυξάνεσθαι και Πληθύνεσθαι. Γινόμαστε πολλοί πάνω στη γη, περισσότεροι, όλο και περισσότεροι, και δεν θα σταματήσουμε να γινόμαστε περισσότεροι μέχρι να σκάσει ο πλανήτης. Να μη μπορεί να μας αντέξει άλλο.
Όταν, λοιπόν, επειδή γινόμαστε περισσότεροι χρειαζόμαστε περισσότερες τροφές να φάμε, περισσότερα ρούχα να φοράμε, περισσότερα τηλέφωνα, αυτοκίνητα, είμαστε μεγαλύτερο κοινό στη μουσική, στο σινεμά, στο ποδόσφαιρο, γι’ αυτό και οι μπίζνες εξελίσσονται σε μεγέθη τερατώδη.
Και αφού τα είπαμε τα κάλαντα, να προχωρήσουμε σε μια άλλη αλήθεια. Μη φοβάσαι τα θηρία! Καταναλωτής είσαι, κύριε μαλάκα, σε συμφέρει να σε υπηρετούν γίγαντες, εκατόγχειρες και τιτάνες. Όχι φουκαράδες, ψιλικατζήδες, βιοπαλαιστές. Γιατί; Όσο πιο μεγάλη είναι η εταιρεία τόσο καλύτερο ποιοτικά και πιο φθηνό προϊόν σου δίνει. Και όσο πιο κολοσσιαία είναι μια πολυεθνική τόσο περισσότερο ευπαθής είναι, τόσο περισσότερα αδύναμα σημεία έχει.
Διαβαστε ακομα: