Να μου πουν ποιος θα ‘ναι ο λογαριασμός μετά τον πόλεμο. Αυτό είναι το δύσκολο. Το πώς εξελίσσεται το έργο, λίγο ενδιαφέρει. Και δεν έχει νόημα να σαλιαρίζουν για τα αληθινά κίνητρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Δεν χρειάζονται πληροφορίες και αποκαλύψεις. Σιγά, μωρέ.
Ένας, μόνο ένας είναι ο λόγος που παίρνει κάποιος τα όπλα και τα βάζει με τον γείτονα, τον απέναντι, τον εχθρό. Η κονόμα. Να κερδίσει χρήματα, να μη χάσει αυτά που έχει. Να ισχυροποιηθεί οικονομικά, να μη μείνει πίσω εμπορικά, επιχειρηματικά, οικονομικά.
Ο Πούτιν έκανε μια μπίζνα. Μια επένδυση. Με την εισβολή σε ξένη χώρα ξόδεψε ένα σκασμό λεφτά, προκειμένου να κερδίσει περισσότερα. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πως θα κάτσει η τράπουλα. Αν θα πάρει την παρτίδα. Στο τέλος, όταν σηκωθεί από το καρέ, θα βγει από πάνω ή θα είναι για φυλακή. Πέρα από τη γενική κατακραυγή και το ανάθεμα για την παλιανθρωπιά του Ρώσου να τσακίσει με τη δύναμη του ισχυρού μια κατώτερη σε κυβικά χώρα.