Με τα ίδια τα αυτιά μου άκουσα να μιλάνε οι δυο γάβροι, ο ένας 77 χρονών και ο άλλος 55.
– Δεν μας έδωσαν πάλι καραμπινάτο πέναλτυ… Η διαιτησία δεν παίζει στα ίσα τον Ολυμπιακό…
Αυτά μουρμούριζει παραπονιάρικα ο ένας, και ο άλλος του σχολιαζει:
”Άστο! Μη συνεχίζεις… Ολυμπιακοί είμαστε, δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε… Κάποτε είχαμε γιουσουφάκια τα κοράκια, μην ξεχνάμε την Παράγκα, για την ομάδα μας δούλευε… ”.
Έρχομαι στον πόλεμο της Ουκρανίας. Είναι εκτός γηπέδου όποιος πει ότι είναι απαράδεκτο να συγκρίνω την τραγωδία του σήμερα με το ποδόσφαιρο του χθες. Με την κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και στο ένα, και στο άλλο επίπεδο προσέγγισης ξεπετάγεται η νοσηρή νοοτροπία του αιώνιου και ανώνυμου καραγκιόζη.
Κατηγορεί η Αμερική τον Πούτιν για τους βομβαρδισμούς στην Ουκρανία. Αυτό που κάνει ο ρωσικός στρατός είναι έγκλημα άξιο καταδίκης βασανισμού του Πούτιν για 17 αιώνες στα καζάνια της κολάσεως. ‘Άλλο αυτό, κι άλλο να μιλάνε οι… ΗΠΑ. Αυτά που έχουν διαπράξει μετά το 1945, είναι τόσα πολλά και τόσο φρικτά, που δεν τους επιτρέπουν να μπουν στη θέση του εισαγγελέα. Ούτε στη θέση του θύματος για τους 3.000 νεκρούς, με την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων.
Διαβαστε ακομα: