Χωρίς πολλά λόγια. Όποιος λέει τη μπαρούφα Να μη μπλεχτούμε στην Ουκρανία είναι εκτός γης. Όχι απλά έξω από τον κόσμο, αλλά δεν κυκλοφορεί στον πλανήτη. Και το εξωπραγματικό, το εκτός πραγματικότητας, είναι να το λέει αυτό Έλληνας. Ένας μικρός, δηλαδή.
Ο μεγάλος, ο ισχυρός έχει την πολυτέλεια να το παριστάνει τον ουδέτερο. Όχι και ο φουκαράς, ο οποίος δεν έχει θέση σε κανέναν χώρο, σ’ αυτήν ή την άλλη πλευρά, αν δεν τακιμιάσει με τον έναν ή τον άλλον χοντροπαίκτη.
Τι έγινε με τον τσαμουκά του Πούτιν να πατήσει στην Ουκρανία; Ένα πράμα έγινε. Όλοι καταδίκασαν τον Πούτιν. Ακόμα και οι σύμμαχοι της Ρωσίας κατάπιαν το κουτάλι τους. Ποιος να τολμήσει στη γενική κατακραυγή να πάρει το μέρος του επιτιθέμενου; Να στραφεί κι αυτός ενάντια του θύματος;
Λένε, λοιπόν, οι της πλάκας πολιτικοποιημένοι Να μη στείλει βοήθεια στρατιωτική η Ελλάδα. Να μη μπλεχτούμε εμείς. Μάλιστα. Κι αν αύριο η πιο ισχυρή Τουρκία κάνει ντου, να μην επέμβουν οι τρίτοι να μας βοηθήσουν!
Ποιο είναι το σωστό; Να μη μπλέκεται κανείς στις δουλειές του αλλουνού. Του τρίτου. Έλα, όμως, που θες δεν θες είσαι υποχρεωμένος να ταχθείς στη μια από τις δυο πλευρές. Η ουδετερότητα, πολύ περισσότερο στον μικρό, σημαίνει ότι είσαι ξεκρέμαστος. Πιο μικρός από το πραγματικό σου μέγεθος. Δυστυχώς. Η πουτάνα η ζωή είναι έτσι φτιαγμένη που σε κάνει να συμμαχήσει με το ένα από τα δυο κτήνη.
Έτσι είναι. Κτήνος ο ένας ισχυρός, κτήνος και ο άλλος.
Διαβαστε ακομα: