Οι θεοί είναι δύο. Πάντα. Δεν γίνεται σωστή δουλειά μόνο μ’ έναν θεό. Καταργείται η αντιπαλότητα, ο φόβος, στοιχεία απαραίτητα για να μπει στο σωστό δρόμο ο άνθρωπος. Δεν υπάρχει ένας Θεός, λοιπόν. Άχρηστος είναι ο ένας και μοναδικός αν δεν λειτουργεί το αντίπαλο δέος.Ποιος, αλήθεια, θα ασχολούνταν με τον Θεό του καλού αν δεν έπαιζε μπάλα και ο Θεός του κακού. Ο Διάβολος. Θεός κι αυτός. Βέβαια. Μαύρη, μαγική, θεϊκή δύναμη έχει αυτός ο κερατάς, αφού καταφέρνει να χωθεί μέσα στη ζωή και το πνεύμα του ανθρώπου. Με την ίδια, ίσως και μεγαλύτερη, δύναμη ψυχής απ’ εκείνη του Θεού του καλού.
Πρόσεξε, όμως. Ο μεν εχθρικός Σατανάς, ο Θεός του κακού, δεν κάνει καλό, ενώ ο άλλος, ο παππούλης, σε θέλει καλό και σε βραβεύει, αλλά και σε τιμωρεί αν δεν είσαι σωστός. Αυτά λένε, παπαδαριό και ο απλός κοσμάκης. Θεομηνία. Η μήνις του Θεού. Τι, δηλαδή, δεν είσαι σύμφωνος κατά τας γραφάς; Άρπαξε μια ξηρασία ή ένα τσουνάμι, ένα σεισμό, μια επιδημία. Δεν λέει παραμύθια η Βίβλος.
Μια ιστορία στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης, το χειμώνα του 1692. Μια, από τις αμέτρητες στο διάβα της ανθρωπότητας, αληθινή ιστορία μαύρης μαγείας και δαιμονισμού. Είπαμε. Δεν είπαμε; Αιώνιος Θεός από τη μια, και από την άλλη ο Διάβολος, το κάθαρμα δεν κάθεται καλά. Έβαλε στο σημάδι την 9χρονη Μπέτυ, κόρη αιδεσιμότατου και την ψυχοκόρη άλλου ιερέως, την 11χρονη Αμπιγκαίηλ. Τα δύο ανήλικα κορίτσια ξαφνικά άρχισαν να συμπεριφέρονται περίεργα. Αλλόκοτα συμπτώματα.
Δεν διαπιστώθηκε εάν οι δύο τσούπρες έπαιζαν θέατρο ή πράγματι έγιναν θύματα του κακού Θεού. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ένα ήταν το μέτρο της μεσαιωνικής Ευρώπης. Εξαγνισμός πάνω στην πυρά! Καίγανε ζωντανό τον δαιμονισμένο, τον λάτρης του Σατανά κι έτσι τον στέλνανε καθαρό, χωρίς τον διάβολο μέσα του, στον άλλο κόσμο. Στις ΗΠΑ αντί για τη φωτιά, στέλνανε τον σατανισμένο στην κρεμάλα.
Ως «Μάγισσες του Σάλεμ», όπως έχουν μείνει στην Ιστορία, κατηγορήθηκαν τρεις γυναίκες. Μια ζητιάνα, που πρόλαβε να αυτοκτονήσει, μια γριά που δεν μπορούσε και να σηκωθεί από το κρεβάτι της και η δούλα του αιδεσιμότατου, η Ινδιάνα Τιτούμπα. Κι όχι μόνον αυτές οι τρεις. Η μανία καταδίωξης των μαγισσών έβγαλε πράμα. Κι άλλοι κατηγορήθηκαν για σατανισμό.
Γιατί η μαγεία μπήκε στη ζωή του ανθρώπου; Επειδή ο ιστορικός άνθρωπος άργησε να έρθει σε επαφή με τη λογική. Άργησε το δίποδο να ξεμαγευτεί. Να αποκοπεί από τη φαντασία του, τους μύθους και τους φόβους σ’ ένα χαρμάνι, προκειμένου να εξηγήσει κάποια πράγματα. Το τι πραγματικά συμβαίνει, και ποιες είναι οι αληθινές αιτίες για τούτο και το άλλο, άρχισε να το ψάχνει η ελληνική σκέψη τουλάχιστον έξι αιώνες πριν τον Χριστό. Όλα όσα πνευματικά έβαλαν στο τραπέζι οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν έγιναν μεμιάς οδηγός στοχασμού και μελέτης.
Να επανέλθουμε στην ιστορία μας, και μ’ αυτή την αφορμή ο Άρθουρ Μύλερ έγραψε το έργο The Crucible, που στο σινεμά και στο θέατρο παίχθηκε με τον τίτλο «Οι Μάγισσες του Σάλεμ». Τελικά, σα σήμερα πρώτη Μαρτίου, το 1692, βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου και με συνοπτικές διαδικασίες οι μάγοι και οι μάγισσες εκτελέσθηκαν με απαγχονισμό.
Διαβαστε ακομα:
