Τετρακόσα χρόνια και βάλε στην Ελλάδα ξέραμε τον καφέ για «τούρκικο». Έτσι τον λέγαμε. Πιάσε ένα «τούρκικο». Καφέ, βέβαια. Και μετά κάναμε τη μαλακία να τον πούμε «ελληνικό» τον ίδιον καφέ. Ο οποίος ούτε τούρκικος είναι, ούτε ελληνικός. Τι λέμε;
Έχει κατοχυρωθεί πια σαν «τούρκικος καφές» από την UNESCO, όπως π.χ. για πάρτη της Ελλάδος σαν «φέτα» το ελληνικό άσπρο τυρί. Και προχθές στην πλάκα επάνω ο Ερντογάν είπε στον Έλληνα πρέσβη «Αφήστε ήσυχο τον τούρκικο καφέ…», δηλαδή ότι είναι δικός τους. Από πού και ως πού;
Σ’ αυτές τις ιστορίες, σ΄αυτές τις διαφορές, υπάρχουν συγκεκριμένες επιτροπές και με διαδικασίες διεθνείς αποφασίζουν. Δεκέμβριο του 2013 είχαν, λοιπόν, μαζευτεί κοντά στους 800 τόσους εμπειρογνώμονες από 116 χώρες για να αποφασίσουν αν έχει δίκαιο η Τουρκία, να λέγεται «τούρκικος» ο συγκεκριμένος καφές.
Κέρδισε η Τουρκία, όπως είχε κερδίσει την Ελλάδα και στον «Καραγκιόζη», ότι ο ήρωας του θεάτρου Σκιών είναι Τούρκος, τούρκικης προέλευσης. Στον καφέ η τουρκική νίκη οφείλεται στον τρόπο, λέει, του ψησίματος, που ξεκίνησε από βεδουίνους της ερήμου, και πρώτος ανακάλυψε πώς να παρασκευάζεται ένας πιτσιρικάς μωαμεθανικού κατηχητικού σχολείου.
Να σου πω πως βγήκε να το λένε «τούρκικο» τον καφέ. Στην Ελλάδα φέρνανε τον καφέ από την Βραζιλία για πάρτη των οθωμανών κατακτητών. Και όταν από καμιά τρύπα στα τσουβάλια έπεφταν τίποτα κόκκοι χάμω, τους τσουρνέβανε Έλληνες και πίνανε κλεψιμέϊκο καφέ. «Τούρκικο», λοιπόν, καθιερώθηκε να τον λέμε επειδή κλέβανε από τους Τούρκους αγάδες τον βραζιλιάνικο καφέ.
Διαβαστε ακομα: