Δεν προλάβαμε να ξελασπώσουμε από τα μνημόνια και να φέρουμε βόλτα τις δανειακές μας υποχρεώσεις και το κράτος άρχισε πάλι να μπαίνει μέσα. Βλέπεις, είμαστε και καντέμηδες. Πέφτουν οι φωτιές,ο χιονιάς, είναι κι αυτό το χτικιό με τον κορονοϊό, που δεν λέει να υποχωρήσει. Τι να κάνει η κυβέρνηση; Τι άλλο από το να αποζημιώνει, να κάνει παροχές, να βοηθήσει να ορθοποδήσουν επιχειρήσεις κλπ κλπ. Από τη μια κόβονται τα πόδια στην επιχειρηματικότητα με τις θεομηνίες και τις πανδημίες, από την άλλη δεν μπαίνει φρέσκο χρήμα στα κρατικά ταμεία, στο βαθμό που περιμένανε. Αναπόφευκτος ο εξωτερικός δανεισμός.
Εγώ θα σου δώσω τη λύση. Άσε τι λένε οι κύριοι της αντιπολίτευσης. Τη λύση την αληθινή και οριστική. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το κράτος είναι χρεωμένο και ξανά μανά χρεώνεται. Τι μας έλεγε η τρόικα; ”Με τα λεφτά που μπαίνουν στο κράτος δεν ζείτε. Έχετε καταφέρει να κουβαλάτε μεγαλύτερες υποχρεώσεις, άσε ότι είστε φεσωμένοι. Χωρίς τα δανεικά μας και τα άλλα δανεικά που συνεχίζετε να χαρτζηλικώνεστε είναι αδύνατον να αποπληρώνετε τις δόσεις στα δάνεια σας και να πληρώνετε κανονικά μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεις και ό,τι άλλο”.
Κανένας πολιτικός δεν παρουσιάζει ένα σχέδιο που να καθαρίζει τη μπουγάδα. Κι όλοι οι πρωθυπουργοί, για να μη γίνουν κακοί, να μην έχουν πολιτικό κόστος, όπως το λένε, το φέρνουν απ’ εδώ, το πάνε απ’ εκεί, και τελικά επιβαρύνουν τον δημόσιο κορβανά. Έρχεται, λοιπόν, ο αποδυτηριάκιας και προτείνει την απόλυτη λύση. Δεν βγαίνει άκρη αν δεν απολυθούν αυτοί, αν καθυστερούν τις συντάξεις, αν δώσουν, δεν δώσουν επιδόματα κλπ κλπ. Να απολυθεί το κράτος. Αυτό είναι. Το κράτος, δηλαδή ο κοσμάκης την πληρώνει όταν γίνονται τα όργια, όταν πέφτουν τα χαράτσια κι όλο το οικονομικό ζόρι που περνάμε. Ε, αν σταματήσουμε να έχουμε κράτος, τελειώνουν και τα βάσανά μας.
Δεν θέλουμε κράτος, ρε. Να απολυθεί το κράτος! Δεν το χρειαζόμαστε. Ζημιά είναι. Το θέλουμε μόνο για να μας δίνει, όχι να του δίνουμε. Κι ό,τι του δίνουμε, ό,τι μας παίρνει, δεν το δαπανά σωστά και αποτελεσματικά στην παιδεία, στην υγεία, στη δικαιοσύνη, στην ασφάλεια, σ’ ό,τι το κράτος έχει θεσμική φροντίδα.
Υπηρέτης του λαού είναι το κράτος, όχι ο μπελάς του και ο νταβάς του. Κανένας δεν προσλαμβάνει υπηρέτρια στο σπίτι του για να τον διαλύσει. Αντί να καθαρίζει η κυρία, να βρωμίζει. Να είναι απρόσεκτη και να προκαλεί ζημιές. Αντί να ακούει ό,τι της λέει το αφεντικό, εκείνη να κάνει τις παλαβομάρες της.
Μιλάμε πολύ σοβαρά. Δεν είναι σε θέση ακόμα ο ελληνικός λαός να έχει την πολυτέλεια του κράτους. Γι’ αυτό να το απολύσει. Να συνεχίσει χωρίς τις υπηρεσίες του κράτους. Αυτή είναι η πρόταση.
Διαβαστε ακομα:
