Κάποτε αυτή η πλάκα πρέπει να πάρει ένα τέλος. Δεν γίνεται να την πληρώνω εγώ κάθε φορά επειδή ένας περίεργος, και γούστο του και καπέλο του, θέλει να κάνει το κέφι του. Κυρίες και κύριοι, κάποιος πρέπει να τα πει. Και επειδή όλοι κάνουν το κορόιδο, το καθήκον το παίρνει νταηλίκι ο αποδυτηριάκιας. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Ορειβάτης σόλο ή με παρέα,  αμολιέται στο βουνό και χάνεται. Εγώ τι φταίω; Υπάρχουν δρόμοι χαραγμένοι, μονοπάτια σηματοδοτημένα σ’ όλες τις ορεινές περιοχές. Ο δικός σου, και μαγκιά του, βγαίνει εκτός ελεγχόμενης πορείας και χάνεται. Εγώ τι φταίω;

.

Μιλάμε για έξοδα, έτσι; Για μεροκάματα, για βενζίνες. Ποιος τα πληρώνει αυτά; Εγώ ο φορολογούμενος. Γιατί; Επειδή ο άλλος έχει το χόμπυ του, και χάθηκε στο φαράγγι, ένας άλλος ανοίχτηκε στη θάλασσα να ψαρέψει ή να κάνει σέρφιγκ, όταν είναι στις κακές του, στις μεγάλες φουρτούνες του ο Ποσειδώνας.

Όχι, δεν πάει έτσι. Ο καθένας με την τρέλα του πάει όταν τη ζημιά την πληρώνει ο ίδιος. Κι αν ο μη γένοιτο τον φάει η μαρμάγκα, τα έξοδα για τον εντοπισμό και τη διάσωση του να αφαιρούνται από την προσωπική του περιουσία. Δικαιολογείται εκείνος που κλείστηκε στο ασανσέρ, διότι δεν φταίει ο ίδιος. Απεναντίας νομιμοποιείται να ζητήσει αποζημίωση. Άλλο αυτό.

Διαβαστε ακομα:

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ… ΜΕΡΙΣΜΑ