Αυτά που θα διαβάσει στη συνέχεια ο αναγνώστης δεν είναι ανέκδοτα. Να πούμε καμιά εξυπνάδα να γελάσουμε. Κι αν μοιάζουν με ανέκδοτα όσα διαβάσετε, δεν προσφέρονται για χάχανα. Για κλάματα είναι αν σκεφτεί κανείς ότι άνθρωποι σοβαροί και πολιτικοποιημένοι τόσο εύκολα, τόσο αβασάνιστα ξοδεύονται σε χρόνο και ενέργεια δίχως αποτέλεσμα… Ανέκδοτες ιστορίες είναι, όχι ανέκδοτα, δηλαδή ιστορικά γεγονότα που όμως πέρασαν και δεν ακούμπησαν, αυτά που θα παραθέσουμε. Έχουμε και λέμε, λοιπόν…
*Τρεις επετειακοί σταθμοί της Ιστορίας του ΚΚΕ, και του λεγόμενου λαϊκού κινήματος. Σα σήμερα 18 Φεβρουαρίου…
– ΤΟ 1957: Συνέρχεται στη Ρουμανία η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ (μέχρι τις 24 Φλεβάρη), όπου καθαιρέθηκε ο Νίκος Ζαχαριάδης από μέλος της ΚΕ και διαγράφηκε από το ΚΚΕ. Αποφασίζεται να διερευνηθεί όλη η ζωή του ως ύποπτου για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό.
– ΤΟ 1976: Στο γήπεδο Σπόρτιγκ της Αθήνας συνέρχεται το Α΄ Συνέδριο της Κομουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ) μέχρι τις 22 Φλεβάρη. Με τη λήξη του Συνεδρίου συνήλθε η Α΄ Σύνοδος του νεοεκλεγέντος Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, που ανέδειξε Γραμματέα τον Δημήτρη Γόντικα.
– ΤΟ 2009: Αρχίζουν οι εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ (μέχρι τις 22 Φλεβαρη), το οποίο συζήτησε και ενέκρινε τις ”Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ο αιώνα με επίκεντρο την Σοβιετική Ένωση – Η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό”.
Αλήθεια, τι κέρδισε ο κόσμος στην Ελλάδα, αλλά και το ΚΚΕ, και τα ίδια τα μέλη και στελέχη του κόμματος, από το μπλα μπλα μπλα σε συνέδρια, συνόδους, στα φανερά και στο παρασκήνιο, στις απόκρυφες συναντήσεις; Τι έχασε ο κόσμος που ψηφίζει και εκείνος που δεν ψηφίζει ΚΚΕ, αν δεν είχαν προβληματιστεί οι βαρύμυαλοι του κόμματος για τα συμπεράσματα π.χ. από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ο αιώνα;
Διαβαστε ακομα: