Μπαίνει ο Πούτιν στην Ουκρανία. Ο Πούτιν μπαίνει, όχι η Ρωσία. Να ξέρουμε τι λέμε. Καμιά Ρωσία δεν αποφασίζει να μπουκάρει ή όχι στην Ουκρανία ή όπου αλλού. Ο Πούτιν είναι το αφεντικό κι αυτός κρίνει τι είναι καλύτερο για πάρτη του. Δεν θα το πει αυτό, θα πει ό,τι κάνω, το κάνω για την πατρίδα.
”Μπείτε στην Ουκρανία… ”, λοιπόν, διατάζει ο Πούτιν, αλλά ένας στρατηγός διαφωνεί. ”Δεν συμφέρει την Ρωσία να εισβάλουμε στην Ουκρανία”, λέει ο έτσι με τα παράσημα πλάκα. Προδότης ο γαλονάς, στρατοδικείο περνάει επιτόπου, τον ξηλώνουν και αν δεν τον τουφεκίσουν, του στερούν διά βίου τη σύνταξη.
Μετά από μια μέρα της επιχείρησης εισβολής στην Ουκρανία, και αφού έχουν σκοτωθεί 57 Ρώσοι φαντάροι, το αφεντικό λέει; ”Στοπ! Μέχρι εδώ…. , γυρίστε πίσω”. Γιατί την κάνει γυριστή ο Πούτιν; Επειδή το είδε αλλοιώς, επειδή ήταν λάθος η μπούκα. Και τα έξοδα της προετοιμασίας προκειμένου να γίνει ο τσαμπουκας; Μιλάμε για εκατομμύρια ρούβλια. Και οι νεκροί; Και ο προδότης στρατηγός θα δικαιωθεί;
Συμπέρασμα. Ένας άνθρωπος είναι το κουμάντο. Σωστά πράττει, λάθος πράττει, αν το ψάξεις είσαι λάθος. Επειδή η απόφαση του Ενός δεν είχε κίνητρα και κριτήρια άλλα παρά μόνο προσωπικά. Τι, δηλαδή, να ψάξουμε αν έκανε σωστά ή λάθος για τον εαυτό του;
Ένας είναι ο Θεός. Ένας ο προφήτης κάθε θρησκείας, Βούδας, Ιησούς, Μωάμεθ και σία. Ένας ο αρχηγός. Ο πολιτισμένος άνθρωπος ανακάλυψε τη δημοκρατία και παραμυθιάστηκε ότι έβαλε τον… λαό στην καρέκλα της εξουσίας.
Διαβαστε ακομα: