Στην Ελλάδα, όπως σ’ όλες τις καθυστερημένες πολιτιστικά χώρες, κυριαρχεί μια παρεξήγηση, όχι ηθελημένη βέβαια, σχετικά με την αληθινή έννοια του Δωρεάν. Ο κόσμος, εξ ορισμού τζαμπατζής, έχει παραδοθεί στην πλύση, πιο σωστά στην τύφλωση εγκεφάλου, που δεκαετίες επιχειρούν συστηματικά τα κόμματα.
Πριν από εξήντα χρόνια περίπου ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ο χαρακτηρισθείς επιεικώς σαν «παπατζής», ενώ ήταν συνειδητός σκοταδιστής, είπε ”Δωρεάν παιδεία”. Που σήμαινε για τον βαθειά νυχτωμένο πολιτικά ελληνικό λαό ότι δεν θα πλήρωναν πια για να πάνε σχολείο τα παιδιά τους, για να σπουδάσουν. Η απάτη! Η καραμπινάτη απάτη της προοδευτικής του πωπού κομματικής παράταξης.
Δωρεάν παιδεία σημαίνει ότι οι δάσκαλοι δεν θα πληρώνονται. Αυτό, ναι, είναι δωρεάν. Και ακόμα ότι τα έξοδα συντήρησης των σχολικών κτιρίων τα αναλαμβάνει το ΔΝΤ ή, θα καλύπτονται από χορηγίες ξένων τραπεζών. Και τα σχολικά βιβλία θα τα χαρίζουν οι εκδότες, θα τα πληρώνουν από την τσέπη τους
Δεν λες δωρεάν αυτό που πληρώνει ο ίδιος ο λαός μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Εκτός κι αν είσαι σεσημασμένος απατεών και, βέβαια, απευθύνεσαι σε όρθιους μαλάκες.
Δεν υπάρχει δωρεάν. Ξεχάστε το. Δεν υπάρχει δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δωρεάν συγκοινωνία. Όλα έχουν κόστος. Και κάποιος το αναλαμβάνει. Το κράτος; Οπότε τα μπερντέ βγαίνουν από την τσέπη του κόσμου.
Έτυχε να την πέσουμε στην παιδεία. Το παιδί είναι σε ιδιωτικό δημοτικό σχολείο. Τι σημαίνει αυτό; Εάν όλοι οι γονείς χρησιμοποιούσαν το δημόσιο σχολείο, τότε το κόστος της… δωρεάν παιδείας θα ήταν μεγαλύτερο. Άρα, κάθε χρόνο το κράτος οφείλει να πληρώνει στον κάθε γονέα που στέλνει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο ένα ποσό, αναλογικά, από το κονδύλι της δωρεάν παιδεία την οποία δικαιούται και δεν την επιβαρύνει.
Διαβαστε ακομα: