Ο Ρετζέτ Ταγίπ Ερντογάν είναι 69 χρονών και κυβερνάει την Τουρκία από το 2003. Πρώτα σαν εκλεγμένος πρωθυπουργός και από το 2014 εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας. Το πράμα μιλάει μόνο του. Έχει δέσει γερές άκρες για να σιγουρεύει την προσωπική του εξουσία.
Αυτό ενδιαφέρει τον καθένα. Και είναι ανθρώπινο, όχι και σωστό. Πρώτα η προσωπική εξουσία και μετά – κι αν – η προσωπική επιτυχία, το καλό της χώρας. Κατανοητό. Τι σημασία έχει το καλό του κόσμου και τα βραβεία για πάρτη του πολιτικού, αν είναι στην απ’ έξω. Εκτός παιχνιδιού.
Την οικονομία της Τουρκίας την έχει πάρει η κάτω βόλτα. Αυτό είναι που θα αλλάξει τα κόζα στην Τουρκία. Τίποτα άλλο. Ούτε για το θρησκευτικό ζήτημα, το κουρδικό, το ποδοσφαιρικό. Αν θα πάρει το πρωτάθλημα αυτή η ομάδα ή θα το χάσει κάποια άλλη. Αν υπάρχει, που υπάρχει, λογοκρισία και φυλακίζονται για ανύπαρκτα θέματα όσοι είναι αντίθετοι του σουλτάνου.
Αυτά είναι δευτερεύοντα προβλήματα, δεν επηρεάζουν αποφασιστικά τον κυβερνήτη. Το πουλάκι της Ευρώπης πέταξε και η Τουρκία του Ερντογάν δεν γίνεται μέλος της κομισιόν. Ούτε αυτό θα το βάλει στο λογαριασμό ο κοσμάκης.
Ένας κομουνιστής δημοσιογράφος πριν χρόνια πολλά μου το είπε: ”Ο κόσμος έχει να φάει; Καλώς. Είναι άδειο το ψυγείο; Θα τα βάλει με τον πρωθυπουργό και στις εκλογές θα τον πάρει ο διάολος. Ο κόσμος τις ιδεολογίες τις γράφει κανονικά”.