Η πιο μεγάλη ντροπή είναι ότι τον περίμεναν από μέρες τον βαρύ χιονιά. Άρα, προετοιμάζεσαι αναλόγως και σχετικώς. Όσο και να μην παίρνει κάποιος στα σοβαρά τους μετερεωλόγους, τουλάχιστον δεν τους αγνοείς εντελώς. Που πας, κυρία μου και κύριε μου; Δεν φοβάσαι μήπως σε πιάσει στο δρόμο;

Όχι, δεν φοβάται. Ούτε και υπολογίζει πως θα επιστρέψει. Ούτε αν έχει βενζίνα, και φορτισμένο κινητό.

Και οι… αρμόδιοι της Αττικής οδού ό,τι κονομήσουμε. Περάστε, κόσμε. Ευρωδάκια να μαζεύουμε. Και η Ατική από πέρασμα διαφυγής, δηλαδή να γλυτώνεις χρόνο και ταλαιπωρία, με την Ελπίδα έγινε η οδός της κολάσεως και του εγκλωβισμού.