Άκουγες μέχρι χθες ‘’Καλά Χριστούγεννα’’. Από την επομένη κιόλας της γέννησης του Χριστού παίζει το άλλο. ”Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος”. Και ‘’Καλή Χρονιά’’. Ο ορισμός της ατομικότητας. Εσύ, εύχεται στον άλλον, να έχεις καλή χρονιά, καλή σοδειά, καλή υγεία, καλά κέρδη, και άσε τους άλλους να πνιγούνε.
Άλλο πράμα να έχει καλή χρονιά ο κόσμος όλος, ο ντουνιάς, άλλο το καλό να περιορίζεται στον έναν άνθρωπο στον οποίο απευθύνεται η ευχή.
Πέρα απ’ αυτό. Τι πάει να πει ”Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος”; Ο ένας στους εκατό να ξέρει τι λέει. Τι ακριβώς εύχεται. Οι 99 στους 100 δεν έχουν ιδέα τι βγήκε από το στόμα τους. Έτσι άκουσαν να το λένε, έτσι το κοπιάρουν κι αυτοί.
Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος σημαίνει καλή τύχη. Ό,τι φέρει το κισμέτ, το κάρμα. Ευτυχία σημαίνει καλή τύχη, δηλαδή κωλοφαρδία. Τέτοια ευχή – που δεν λέγεται – δεν υπήρχε στην αρχαιότητα.
Πες του να έχει ευδαιμονία, όχι ευτυχία. Να έχει καλό δαιμόνιο, αγαθό δαιμόνιο, όχι κακό, διότι παίζει και το κακό, το μαύρο δαιμόνιο.
Σωστή ευχή, ευχή που αξίζει να λέγεται είναι πιάσει τον άλλον το καλό δαιμόνιο. Να γίνει, δηλαδή, δημιουργικός, παραγωγικός, εύστροφος. Όταν του εύχεται ευτυχία είναι σα να επιθυμεί να τον βλέπει αραχτό. Κοπρόσκυλο να ‘ναι το προσεχές έτος. Όλα να τα περιμένει από την τύχη, την καλή τύχη. Από το πεπρωμένο, αυτό που είναι γραμμένο να γίνει.
Η τύχη είναι ΕΞΩ από τον άνθρωπο. Ο δαίμων είναι ΜΕΣΑ του. Με το έξω ασχολείται ο τυχαίος. Αν, όμως, μιλήσει κάποιος για δαίμονα, κινδυνεύει να τον περάσουν για αντίχριστο. Θα το πάρουν στραβά, θα τον θεωρήσουν σατανισμένο, ένας Βελζεβούλ, Εωσφόρο.
Διαβαστε ακομα: