Το μεγάλο ερώτημα. Ποιος είναι ο… ”προοδευτικός” χώρος; Κι αν δεν το θεωρούν ερώτημα, παραπέμπει σε απάτη. Σε μεγάλη απάτη. Μεγάλη διότι ακόμα και σήμερα κυκλοφορεί στην πιάτσα των κομμάτων. Έρχεται ο παραμύθης πολιτικός και λέει ”Είμαι του προοδευτικού χώρου”. Δεν λέει τι έργο έχω κάνει ως υπουργός ή πρωθυπουργός, αλλά κρύβει την αποτυχία του στην ταμπέλα. Του ”προοδευτικού χώρου” την ταμπέλα.
Ταμπέλα σημαίνει ένα πράγμα. Δεν μιλάμε συγκεκριμένα. Αυτό σημαίνει. Μιλάμε αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος. Άρες μάρες κουκουνάρες. Μιλάμε ποδοσφαιρικά, δηλαδή, για να ξέρουμε τι λέμε. Για να συνεννοούμαστε. Τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις αρλούμπες μας είναι η αντιπαλότητα. Εμείς κι άλλοι.
Περάσανε τα χρόνια, περάσανε οι δεκαετίες, αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει διαφορά στην πράξη, όταν έχουν την κυβερνητική εξουσία οι μεν και οι δε, οι δήθεν προοδευτικοί και οι δήθεν συντηρητικοί, αλλά το μπαλαμούτι καλά κρατεί. Οι κύριοι υποψήφιοι του κινάλ το πρώτο που πουλάνε είναι η… ”προοδευτική παράταξη”, ο ”προοδευτικός χώρος”. Και πως στόχο έχουν την… αλλαγή. Την αλλαγή που έκαναν το 1981, την ξαναεκάναν το 1990 και το 2009.
Έτσι και ο Γιώργος Παπανδρέου. Το είπε ξεκάθαρα το παιδί, και ποιον να ντραπεί, δηλαδή; ”Δεν είχα σκοπό να αναλάβω πρόεδρος στο κινάλ, αλλά αφού πέθανε η Φώφη έκρινα ότι ο… προοδευτικός χώρος μ’ έχει ανάγκη”.
Διαβαστε ακομα: