Ένας κακός Ολυμπιακός με την Άϊντραχτ. Ακούρντιστος, εντελώς. Και λίγα έφαγε, μόνο 3-1 έχασε. Ήταν τόσο παραδομένος στον αντίπαλο, λες και έλειπε η ελπίδα για αποτέλεσμα κι όταν ισοφάρισε με πέναλτυ. Από ανοησία αντιπάλου, όχι διότι αυτός υποχρεώθηκε να αλλάξει με το χέρι τη μπάλα κάτω από πίεση του Ολυμπιακού.
Σε τίποτα δεν μειονεκτεί ο Ολυμπιακός σε σύγκριση με την Άιντραχτ. Παικτικά, δηλαδή. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι ο Ολυμπιακός συμμετέχει στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ η Άιντραχτ στο γερμανικό. Μόλις έγινε το 3-1 ο σπήκερ είπε την ”αλήθεια”. Πως κάποιοι παίκτες του Ολυμπιακού είναι… κουρασμένοι. Δεν υπάρχει αυτό.
Η ”αλήθεια” του σπήκερ είναι η γνωστή ελληνικούρα της δικαιολογίας. Παρηγοράς τον φουκαρά με δικαιολογίες. Ο φτωχός στο μυαλό οπαδός έχει ανάγκη τη δικαιολογία. Η μιζέρια του δεν του επιτρέπει να αντέξει την αλήθεια.
Χάσαμε. Και τι έγινε. Συμβαίνει. Κάτι στράβωσε, κακή μέρα, μη το ψάξουμε περισσότερο διότι δεν μας αρέσουν τα πολλά λόγια.
Ο προπονητής Μαρτίνς ήταν ο χειρότερος παίκτης του Ολυμπιακού. Κομπλάρησε. Δεν του κάτσανε οι αλλαγές. Αν ήξερε πραγματικά γιατί τις έκανε. Φανερό ότι δεν του βγήκε το ματς, δεν του έβγαινε κι αυτός δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Θόλωσε.
Διαβαστε ακομα: