Έχασε η εθνική ομάδα χθες στη Στοκχόλμη και πιάσανε τα μολύβια και τα κομπιουτεράκια. Αν υπάρχει σενάριο να προκριθεί η ομάδα μας στο μουντιάλ. Αυτό λέγεται αρρώστια. Νοσηρή κατάσταση. Υπάρχω μόνο αν ελπίζω. Είμαι ανίκανος να περιοριστώ σ’ αυτά που μπορώ. Στα μέχρι εδώ.
Η Σουηδία πήγε στους 15 πόντους στον όμιλο, είναι πρώτη και δεν χάνει τη δεύτερη ακόμα κι αν χάσει τα δυο τελευταία παιχνίδια. Με Γεωργία και Ισπανία εκτός έδρας. Η Ισπανία είναι δεύτερη με 13 πόντους, τέσσερις περισσότερους από την τρίτη Ελλάδα.
Η πρόκριση δεν παίζεται μόνο σ’ ένα ματς, ούτε την τελευταία στιγμή. Να το διατυπώσω διαφορετικά: Μια ομάδα δεν κρίνεται από ένα ή δυο αγώνες. Η Ελλάδα για παράδειγμα ήταν καλή χθες, άλλα όχι το ίδιο καλή στα άλλα παιχνίδια της.
Μικρός και αδύναμος αν είσαι δεν τρέχει τίποτα. Για φτύσιμο είναι ο μικρός αν κυκλοφορεί με φουκαραδοσύνη. Δεν είναι απαραίτητο να είναι και αξιολύπητος όποιος δεν προκριθεί στο μουντιάλ ή το ευρωπαϊκό.
Η εθνική ομάδα δεν τα κατάφερε. Επειδή υστερεί. Το παραδέχονται οι δήθεν ελληνάρες και εκεί τελειώνει το έργο. Πριτς! Θα κερδίσουμε την Ισπανία και το Κόσοβο, η Ισπανία στην έδρα της δεν θα κερδίσει την Σουηδία και θα πάρουμε τη 2η θέση στον όμιλο για να συνεχίσουμε να… ελπίζουμε.
Στη φώτο, οι Έλληνες διεθνείς στο πρώτο ματς που έδωσαν τον περασμένο Μάρτιο, στο 1-1 με Ισπανία εκτός.
Διαβαστε ακομα: