Ποτέ δεν βγήκε στο μπαλκόνι ο πρόεδρος της Γαλλίας, ούτε στο κοινοβούλιο της χώρας του, ούτε σε δημόσια εμφάνιση του να πει: Υπόσχομαι πως θα πουλήσω περισσότερες φρεγάτες ή καταδιωκτικά αεροπλάνα, μάλιστα με τις πιο ευνοϊκές τιμές σε πρωθυπουργούς άλλων κρατών. Ούτε ο Μητσοτάκης ζήτησε τη ψήφο του λαού για να αγοράσει με χρήματα του λαού καλύτερους πυραύλους και τα πιο γαμηστερά τανκ. Να, όμως που η δουλειά του κυβερνήτη είναι κι αυτή. Να πουλάει, να είναι καλός πωλητής προϊόντων της εθνικής του βαρειάς βιομηχανίας και να αγοράζει. Αυτοκίνητα, τρακτέρ, υψηλή τεχνολογία, τα πάντα.
Ποια στρατηγική συμφωνία Ελλάδος- Γαλλίας; Πρόκειται για καθαρή εμπορικό νταραβέρι, θεμιτό και απαραίτητο, άλλα αυτό. Πράγματι, όπως δέχονται οι ειδικοί, είναι μια πολύ καλή αγορά, από ελληνικής πλευράς. Η Γαλλία κατασκευάζει καράβια και αεροπλάνα και επόμενο είναι να ψάχνει πελάτες. Δεν φτιάχνουν ό,τι παράγουν τα πολεμικά της εργοστάσια για τις δικές της ανάγκες.
Γι’ αυτό ήρθε στην Αθήνα με την κυρά του ο Εμανουέλ Μακρόν. Να οριστικοποιήσει το deal ο πωλητής και να τα πει από κοντά με τον αγοραστή Μητσοτάκη. Επειδή κάποια πραγματάκια δεν λέγονται από τα τηλέφωνα, ούτε μπροστά στις κάμερες.
Τα αγοράζω τα παπόρια, σου λέει ο Μητσοτάκης, για να κοιμάται χωρίς τον εφιάλτη της Τουρκίας η Ελλάδα. Που σημαίνει ότι δεν θέλω μόνο τα παπόρια, αλλά και την αβάντα του μεγέθους του πωλητή. Να, ποια είναι η ουσία. Να, γιατί στις μπίζνες παίζει ο κυβερνήτης.
Διαβαστε ακομα: