Αληθινή ιστορία. Τηλεφώνησε στην χήρα μόλις έφθασε στην Ελλάδα. Ζήτησε να την επισκεφθεί το βράδυ της επόμενης. Έλειπε χρόνια στο εξωτερικό και δεν βίωσε από κοντά την πολύμηνη βασανιστική περιπέτεια της υγείας του φίλου του, ο οποίος τελικά πέθανε πριν πέντε εβδομάδες.
Δεν πρόλαβε να κλείσει την πόρτα και έπεσε στην αγκαλιά του. Αυθόρμητα. Χρειαζόταν και τη δική του παρηγοριά. Δεν ήταν ξένος, άλλωστε, και γι’ αυτόν είναι απώλεια ο θάνατος του άντρα της. Κουρνιασμένη ανάμεσα στα μπράτσα του 50χρονου η χήρα δεν αργεί να αντιληφθεί ότι η θαλπωρή που της προκαλεί η επαφή με τον επισκέπτη είναι ύπουλη. Αστραπιαία αισθάνεται πια απανωτά ερεθίσματα, μηνύματα κατ’ ευθείαν από τον εγκέφαλο της.
Είναι ακόμα όρθιοι, ακίνητοι, λες να μη θέλουν να ξεκολλήσουν δυο κορμιά που έγιναν ένα, παρορμητικά και απονήρευτα. Για πρώτη φορά στα χρόνια της γνωριμίας τους έρχονται τόσο κοντά, τόσο ζεστά.
Δεν μιλάνε. Με την αίσθηση των αδιόρατων και ανεξέλεγκτων ακόμα επιθυμιών που τους πολιορκούν, δεν βάζουν στο στόμα τους λόγια ξένα στην περίσταση. Προτιμούν τη σιωπή, την πυρετική, ύπουλη. υπονομευτική σιωπή, συνάμα και συνωμοτική που όμως προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση στον καθένα μέσα του.
Της έκανε νόημα να καθίσει δίπλα του, στον καναπέ. Την αγκάλιασε προστατευτικά, φιλικά, άδολα. Εκείνη έγειρε επάνω του, ξαφνικά ήταν ένα λουλούδι ξωτικό που άνοιξε τα πέταλα του, ένα κορμί γυναίκας πλανεύτρας που ο άνδρας το ένοιωθε τρυφερό, εύθραυστο, ανυπεράσπιστο, όχι πλέον βαρύ και πένθιμο, όπως μόλις εκατό δευτερόλεπτα πριν.
Δεν έχουν καμιά δουλειά τα στόματα, μονάχα τα χέρια, εκείνα του άνδρα, που αργά, έντονα, βολτάρουν στο κορμί της, χωρίς να τα οδηγεί ο ίδιος.Η στιγμή, όμως, δεν ανήκει μόνο σ’ αυτόν, αλλά και στους δυο. Όταν βάζει την παλάμη του στο πρόσωπό της, η γυναίκα κλείνει τα μάτια. Πρώτα τα χείλη του άνδρα ακούμπησαν το μέτωπό της, μετά τα μάτια της κι όταν έφθασαν στο στόμα της η χήρα θυμήθηκε αυτό που στα δυο χρόνια της περιπέτειας της υγείας του άντρα της μάλλον είχε λησμονήσει. Πως είναι γυναίκα.
Διαβαστε ακομα: