Φεγγαράκι μου, λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ.
Να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα, σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα.
Σήμερα δεν παίζει αυτό το αθώο τραγουδάκι, που υποτίθεται το μουρμούριζαν τα ανήλικα ελληνόπουλα στο παράνομο ”κρυφό σχολιό” επί τουρκοκρατίας. Σήμερα, τι υπάρχει; Τίποτα δεν υπάρχει. Ότι υποτίθεται υπάρχει ως κρατική παιδεία καταργείται από τον εκάστοτε υπουργό της… παιδείας και αντικαθίσταται με άλλα βιβλία. Η κάθε κυβέρνηση κάνει τη δική της πλάκα. Τη δική ”εκπαιδευτική μεταρρύθμιση”, έτσι το λένε. Και το κεφάλαιο αυτό, που έχει σχέση ουσίας με την Ιστορία μας, με την εθνική μας ταυτότητα, δεν έχει τελειώσει.
Φεγγαράκι μου, λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ…
Τα πιτσιρίκια των 5 και 10 χρονών τι να μάθουν, τι να ”αρπάξουν” από το σχολικό βιβλίο και τον μαυροπίνακα, όταν με επιμέλεια έχουν ”μαθητεύσει” στα gadgets, αν δεν τα έχουν παραλάβει τα κανάλια με τις μαλακίες τους.
Διαβαστε ακομα: