Μεσαίωνας. Τόσο πίσω, χίλια χρόνια και ακόμα πιο πίσω, σε πάει αυτό το… παραδοσιακό και καθόλου απαραίτητο κόλπο με την ορκομωσία. λέει, της κυβέρνησης. Με την ορκομωσία των νέων υπουργών. Αν, δηλαδή, πήγαιναν στα νέα τους γραφεία, να αναλάβουν τα νέα τους καθήκοντα οι πολιτικοί, δεν θα ήταν κανονικοί υπουργοί, χωρίς να… ορκιστούν με παπά;
Δεν έχει κανένα νόημα αυτή η ορκωμοσία. Εκτός από το να υπενθυμίζει ότι η εκκλησία και το παπαδαριό παραμένει ακόμα μέσα στο παιχνίδι της πολιτικής. Όπως συνέβαινε από την αρχή της Ιστορίας.
Κάποτε ο παπάς ευλογούσε τα όπλα πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, ακόμα κι αν αντίπαλοι ήταν ομόθρησκοι. Μουσουλμάνοι εναντίον μουσουλμάνων, Χριστιανοί εναντίον χριστιανών. Μεσαιωνικά πράγματα. Παλαιολιθικά. Κι όμως, ισχύουν και σήμερα μόνο στην πολιτική. Κανένας δεν ζητάει στον καιρό μας την άδεια ή την ευλογία πριν στείλει στον εχθρό φρεγάτες και πυραύλους. Και ισχύει ο γαμος χωρίς παπά.
Ο πρωθυπουργός, όμως, διορίζει υπουργούς οι οποίοι πρώτα περνάνε από τον πάγκο του ρασοφόρου. Μεσαίωνας. Τουλάχιστον ο αρχιεπίσκοπος δεν έχει την απαίτηση να εγκρίνει την επιλογή των υπουργών πριν τους… ορκίσει.
Διαβαστε ακομα: