Για πολλά χρόνια έπαιζε το ερώτημα τι λεφτά κονομάγανε οι τραγουδιστές. Θέμα ανεξάντλητο για τα μέσα σε εποχές βέβαια που κυκλοφορούσε χρήμα στη νύχτα της διασκέδασης, από τα κοσμικά μαγαζιά της παραλιακής μέχρι τα σκυλάδικα της εθνικής. Ποιο, λοιπόν, ήταν το νυχτοκάματο της τάδε φίρμας, πόσα έπαιρνε η δείνα βεντέτα κάθε βράδυ.
Αυτό ήταν και το κεντρικό ερώτημα τηλεοπτικής εκπομπής με φιλοξενούμενο τον Στηβ Κακέτση ο οποίος δικαιωματικά ήταν σε θέση να ενημερώσει υπεύθυνα τον κόσμο. Επειδή υπήρξε διαχειριστής για δεκαετίες της «Νεράιδας», ενός κέντρου από το οποίο πέρασαν όλα τα μεγάλα ονόματα στα χρόνια που η νύχτα ήταν στα πολυ χάι της. Λεφτά να φάνε και οι κότες, γιατί όχι και οι κοκότες..
Με αφορμή το θάνατο του Τόλη Βοσκόπουλου θυμήθηκα ένα συγκεκριμένο και εντελώς άγνωστο «επεισόδιο». Μια αληθινή ιστορία που ”λέει” τα πάντα για το θέμα. Ο σύζυγος της Ρίτας Σακελλαρίου (1934-1999), πρώην πυγμάχος, επιχειρηματίας νυχτερινής διασκέδασης, ζήτησε να συναντηθεί με τον Βοσκόπουλο, την πρώτη φίρμα.
-Πόσα θέλεις να δουλέψεις για μένα;
Άκουσε την ερώτηση του μποξέρ ο Τόλης και με την απάντησή του έδωσε, φιλικά, μια γροθιά στο στομάχι του μαγαζάτορα:
«Εμένα ρωτάς πόσα θέλω; Εσύ θα μου πεις πόσα μου δίνεις!».
Ατάκα με τα όλα της. ”Εσύ θα μου πεις πόσα μου δίνεις!”. Δηλαδή; Δεν έχει καμιά σημασία πόσα θα σου ζητήσω. Στα πόσα θα συμφωνήσουμε. Αν το μαγαζί δεν το γεμίζω, δεν θα είσαι σε θέση να μου τα δίνεις.
Έτσι είναι. Γραμμένο στο χιόνι είναι το όποιο ποσό συμφωνήσουν, ακόμα κι αν υπογράψουν συμβόλαιο επιχειρηματίας και τραγουδιστής, όταν το μαγαζί δεν πάει καλά. Τόσο καλά όσο το υπολόγιζαν. Να πάρει τα φράγκα του ο τραγουδιάρης και σε καλή μεριά, αρκεί κάθε βράδυ να μην υπάρχει άδειο τραπέζι. Διαφορετικά, αν δεν γεμίζει το μαγαζί, πάει στο μόκο η δουλειά. Δεν ισχύει καμιά συμφωνία στα χαρτιά και καμιά υπογραφή.
Διαβαστε ακομα: