Τρία γκολ μπήκαν σε κανονικά 120 λεπτά, κανένα κανονικό μπαλαδόρικο. Το πρώτο της Αγγλίας ήταν αυτογκόλ, το δεύτερο με πέναλτυ. Η Δανία έκανε το 1-0 πρώτη από στημένη φάση, κτύπημα φάουλ έξω από την περιοχή, βολίδα σκέτη σταυροβελονιά. Ποιο τείχος και τι να κάνει ο τερματοφύλακας της Έβερτον; Έτσι ξεπαρθενιάστηκε στο ευρωπαϊκό η εστία της Αγγλίας.
Παρακάτω. Η Δανία δεν είναι μέσα στις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της Ευρώπης. Άρα, πέτυχε στο ευρωπαϊκό και μόνο ότι έυτασε στους ”4”. Η Αγγλία ένα κύπελλο πήρε πριν 55 χρόνια, στο τότε παγκόσμιο κύπελλο του 1966, και από τότε σε κάθε διοργάνωση, μουντιάλ και ευρώ, δεν σταματά να απομυθοποιείται. Μέχρι που το σύμπαν του ποδοσφαίρου χώνεψε ότι ναι μέν η Αγγλία είναι μεγάλη και τρανή, αλλά πάντα στην απ’ έξω από τίτλους.
Και πέφτει πανηγύρι στην Αγγλια για την πρόκριση στο τελικό του 2020 που γίνεται το 2021. Και – τι ντροπή – οι Άγγλοι στην εξέδρα, σκέτοι γάβροι και παοκτσήδες, να πλακώνουν τα ”ουουου… ” κάθε φορά που οι Βίκιγκς είχαν τη μπάλα και πλησίαζαν στο τέρμα τους. Ξύπνησαν οι μνημες χίλια χρόνια πριν… Κατέβαιναν από το βορρά οι άγριοι Βικιγκς στα παράλια της Βρετανίας και όπου φύγει φύγει οι Άγγλοι. Εδώ, όμως, μιλάμε για μπάλα, όχι τίποτα αρκουδοτόμαρα με τσεκούρια.
Το γκολ των Δανών άλλαξε τις ισορροπίες στο παιχνίδι. Ήταν επόμενο οι Άγγλοι να βγουν μπροστά, να επιδιώξουν το γκολ. Δεν είχαν άγχος, δεν εκβίαζαν το γκολ, έπαιζαν με ψυχραιμία, αλλά τους έλειψαν οι φάσεις – οι ευκαιρίες και τα σουτ. Δεν έβρισκαν διαδρόμους και μονοπάτια να πέράσουν.
Διαβαστε ακομα: