Ο θεατρίνος Ρονάλντο. Το ξέρει πολύ καλά ότι είναι η πρώτη φίρμα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ο περισσότερο πολυφωτογραφημένος. Ότι πρώτα αυτόν απ’ όλους τους ποδοσφαιριστές έχουν στο σημάδι οι κάμερες. Οι καμέραμεν. Οι τηλεσκηνοθέτες. Γι’ αυτό και ο παίκτης κάνει παιχνίδι με την κάμερα. Κάθε στιγμή. Την ώρα του αγώνα και πριν και μετά. Τον βλέπεις στη φώτο. Έχει τελειώσει το ματς, αποκλείστηκε και λανσάρει απογοήτευση.
Η Πορτογαλία είναι η πιο αντιποδοσφαιρική ομάδα, με προπονητή τον Σάντος. Είναι η ομάδα που σταματά το χρόνο στο γήπεδο. Που σταματά την κίνηση της μπάλας. Σε κάθε ματς όσο το αποτέλεσμα είναι 0-0 οι διεθνείς της Πορογαλίας παραλαμβάνουν τη μπαλα ακούνητοι. Όχι εν κινήσει. Και δεν τρέχουν, περπατάνε. Και στέλνουν τη μπαλα σε συμπαίκτη, ο οποίος την περιμένει, όπως άλλος περιμένει το λεωφορείο στη στάση. Μπάστακας.
Μπαίνει το γκολ, το 1-0 του Βελγίου στα τελειώματα του πρώτου ημιχρόνου, και το σκηνικό αλλάζει. Πολυ περίεργο και ανεξήγητο, στο βήτα ημίχρονο εντελώς αυτοκτονικά το Βέλγιο αποσύρετα και περιμένει στα καρέ του την Πορτογαλία. Η οποία… ”υποχρεώθηκε” να παίξει επιθετικά, σύμφωνα με την παράδοση της. Για λάτιν ομάδα την ξέραμε επί δεκαετίες, όχι στο μεταμοντέρνο αντιπαθητικό στυλ που με τον Σάντος στον πάγκο πήρε την πρωτιά στην Ευρώπη πριν πέντε χρόνια.
Διαβαστε ακομα: