Το μακρύ τους και το κοντό τους. Κι όχι μόνο, κι άλλα πολλά ξέρασαν γνωστοί και άγνωστοι για τη δολοφονία της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά. ”Καρολάιν” και ”Γλυκά Νερά”, αυτά τα δυο έγραχαν οριστικά στη συλλογική μνήμη. Το όνομα του φονιά, αν λέγεται Μπάμπης ή Παναγιώτης και Στάθης, δεν είναι σίγουροι οι δέκα στους δέκα, αν τους ρωτήσεις. Λες Καρολάιν ή Γλυκά Νερά κι αμέσως η σκέψη πάει στην εν λόγω τραγωδία. Γιατί αληθινά σόκαρε την κοινή γνώμη, Ήταν έγκλημα που σήκωσε αμέσως τις κεραίες του κόσμου και περίμενε πως και πως να μάθει το πολυπόθητο νέο, τη σύλληψη του δράστη.
Λέγαμε, λοιπόν, ότι λόγω της υψηλής ”δημοφιλίας” του συγκεκριμένου φονικού αμέτρητοι βγήκαν στη γύρα και είπαν τα δικά τους. Η συντριπτική πλειοψηφία τάχθηκε, όπως ήταν επόμενο, ενάντι στον δολοφόνο, και δεν του έβρισκε κανένα ελαφρυντικό. Κάποιες φωνές τα είπαν έτσι και αλλοιώς και σα να έπαιρναν το μέρος του συζύγου. Όχι, δηλαδή, πως δεν αξίζει τιμωρίας, αλλά είχε κι αυτός ο φουκαράς, τους λόγους του να φτάσει στα άκρα.
Προσωπικά, διαβάζοντας την ανθρώπινη Ιστορία, έχω καταλήξει σε τούτο: Μέγα έγλημα να αφαιρέσει τη ζωή του αλλουνού ο οποιοσδήποτε. Δεν λέω ότι αυτό είναι το βαρύτερο έγκλημα. Λέω ότι κανείς για οποιοδήποτε λόγο έχει το δικαίωμα να σκοτώσει. Και δεν αναγνωρίζω… ελαφρυντικά. Τι είναι αυτό; Ότι και ο φονιάς έχει τους λόγους του που τον οδήγησαν στο φόνο.
Διαφωνώ και με το άλλο. Τον ”πρότερο έντιμο βίο”. Δηλαδή; Ότι επειδή δεν είχε ξανασκοτώσει κάποιος να τον αντιμετωπίσει με επιείκεια η δικαιοσύνη. Όλα αυτά ισχύουν διότι από καταβολής οι κοινωνίες είναι εθισμένες με το κακό. Με το αίμα. Με το φόνο. Σκότωσες; Σε περιμένει και το δικό σου τέλος. Νόμος του Μωυσή. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Οδόντας αντί οδόντος.
Να σου κι εγώ γιατί υποθέτω το λόγο και την… πάτησε ο άντρας της Καρολάιν και την έστειλε την κακομοίρα. Τι υποπτεύομαι δούλεψε στο μυαλό του. ”Από σένα, Καρολάιν, είμαι ανώτερος οικονομικά και επαγγελματικά και αντί να είσαι ευχαριστημένη που σε παντρεύτηκα, εσύ μου κάνεις τη ζωή δύσκολη. Δεν σ’ αρέσει τούτο και το άλλο, μου αντιμιλάς, το παίζεις ανεξάρτητη, και τέλος πάντων, δεν είσαι η γυναίκα που με αναγνωρίζεις για σύζυγο, όπως θα ήθελα εγώ, και μου τσαλακώνεις τον ανδρικό μου εγωϊσμό… ”.
Διαβαστε ακομα: