Πολλές είναι οι 24 ομάδες στα τελικά του ευρωπαϊκού. Αυτό είναι ένα πρώτο σχόλιο μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της διοργάνωσης, που μόνο επιπέδου κορυφής και βιτρίνας δεν μοιάζει. Όταν καλείσαι ως θεατής, τηλεθεατής να παρακολουθήσεις παγκόσμιο event, παγκοσμίου κλάσεως, περιμένεις να δεις πρώτο πράμα.
Δεν φτάνει ο ένας καλός πρωταγωνιστής, ούτε οι δυο πολύ καλοί ηθοποιοί στο θίασο. Θες και στους άλλους ρόλους του έργου να παίζουν αν όχι της ίδιας αξίας, οπωσδήποτε να στέκονται στη σκηνή και να αξίζουν το χειροκρότημα.
Δεν είναι αυστηρός και παράλογος ο θεατής που είδε μπακατέλες ομάδες στο ευρωπαϊκό. Ακόμα και κάποιες που πέρασν στις ”16” δεν μετράνε. Δεν βλέπονται. Οι παίκτες τα δίνουν όλα, όσο μπορούν, αλλά δεν βαθμολογείς την εθνική τους ομάδα πάνω από τη βάση.
Το επαναλάμβάνω. Το επίπεδο ανταγωνισμού πέφτει κατακόρυφα με τις 24 ομάδες σε διοργάνωση πρώτου επιπέδου. Φτάνουν και περισσεύουν οι 16. Η αύξηση του αριθμού έγινε διότι λαμβάνονται υπ’ όψιν κι άλλοι, όχι αγωνιστικοί λόγοι. Μην επεκταθούμε στα αυτονόητα.
Στη φώτο από τη νίκη 1-0 της Ρωσίας επί της Φινλανδίας. Και οι δυο ομάδες δεν είχαν να προστέσουν τίποτα. Το ίδιο τα γειτονάκια μας, η Τουρκία και τα Σκόπια. Ακόμα η Σλοβακία, η Σκωτία, η Πολωνία, η Ουγγαρία, και η Ουκρανία παρ’ ό,τι προκρίθηκε. Μικρές ομάδες, αδύναμες.
Διαβαστε ακομα: