Αντίπαλοι στα Καταλαυνικά Πεδία, περιοχή της Καμπανίας στη Γαλλία, δύο πολύ μεγάλοι στρατηγοί. Και ύστερα λένε ότι ο κινηματογράφος λανσάρει σενάρια απίθανα και φανταστικά, καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Από τη μια ο Ατίλας, από την άλλη ο Αέτιος. Η σύγκρουση η πιο μεγάλη των αιώνων, δύο κόσμων ολότελα διαφορετικών και αντίπαλοι αρχηγοί δύο αδέλφια! Αδελφικοί φίλοι. Παιδικοί φίλοι. Ο Ούνος Ατίλας και ο Ρωμαίος Αέτιος.
Ούνοι. Άπαικτοι καβαλάρηδες από τις στέπες της Ασίας, άξιοι να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Αν ο σημερινός Ευρωπαίος έβλεπε μπροστά του τον Ούνο φαντάρο θα του φεύγανε επιτόπου τα ψιλά και τα χοντρά. Στο στήθος φοράει δέρμα ζώου κι έχει μια φαρέτρα κάργα βέλη, δεξιά και αριστερά από το άλογο κρέμονται σπαθιά και ρόπαλα για τη μάχη σώμα με σώμα. Σέρνει πίσω του ένα δεύτερο άλογο, με προμήθειες, τρόφιμα και βέβαια βέλη.
Ο Ατίλας, οραματιστής και απίστευτα οργανωτικός, ήθελε τον Ούνο αυτοσυντήρητο. Εσύ, είσαι ο στρατιώτης κι εγώ δεν είμαι η μάνα του λόχου. Εσύ, φαντάρε, καθαρίζεις για πάρτη σου, τι θα φας, τι όπλα θα κουβαλάς, αν θα κοιμηθείς σε σπηλιά ή σε sleeping bag.
Κατακτούσε μια φυλή ο Ατίλας, γόνος βασιλικής οικογένειας, και έλεγε στους ηττημένους: ”Διαλέγετε και παίρνετε. Ή σας σκοτώνω ή είστε μαζί μου”. Αν ο χαμένος διάλεγε το δεύτερο, τότε και κέρδιζε τη ζωή του και τα περνούσε καλύτερα, διότι ήταν χαρισματικό το παλληκάρι, ο Ατίλας.
Ο αυτοκράτωρ της Ρώμης δεν έκανε κέφι τον Αέτιο, τον αρχιπαικταρά. Τελικά, δεν είχε άλλη επιλογή, του έδωσε την αρχηστρατηγία. Ο Αέτιος είχε ζήσει χρόνια στην ίδια σκηνή με τον Ατίλα, ήξερε με ποιον είχε να κάνει.
Ο Ατίλας κοντράρει τους Βησιγότθους που είναι πολλά και διαφορετικά ασκέρια. Ο Αέτιος, ο γενικός κουμανταδόρος της άλλης πλευράς, τακιμιάζει με τους Βησιγότθους, μ’ έναν από τους βασιλιάδες τους. Ο Ατίλας πατάει το Παρίσι, το 451.
Τελικά, οι δύο στρατοί βρίσκονται ο ένας αντίκρυ στον άλλον. Κορώνα γράμματα είναι η δουλειά. Οι μπουκ ακόμα δεν βγάζουν αποδόσεις. Ο Ούνος με 300.000 στρατό, από τους οποίους οι 200.000 είναι ιππείς, σε τρία κομμάτια, ενισχυμένο κέντρο, “αδύναμα” πτερύγια, για μεγαλύτερη ευελιξία, με στόχο ίσως να παγιδεύσει τον μπράτιμο, τον παλιό φιλαράκι. Παίζει στα σίγουρα (;), ρισκάρει (;), δεν μπορείς να πεις.
Ο Φλάβιος Αέτιος με 260.000 πολεμιστές κατεβάζει στο γήπεδο υπερενισχυμένα άκρα και “αδύναμο” άξονα. Ξεκινάνε οι αψιμαχίες. Μην πέσουμε σε λεπτομέρειες, περιοριζόμαστε στα χοντρά. Ο Ούνος οπισθοχωρεί, αλλά ο Ρωμαίος δεν τον καταδιώκει, διότι φοβάται ότι οι σύμμαχοί του Βησιγότθοι θα του την φέρουν.
Τελικά, η μάχη στο Σαλόν δεν τελείωσε. Γι’ αυτό δεν κρίνεται αποφασιστική. Ο Ούνος, πάντως, έπαθε χοντρές ζημιές. Το βιβλίο το έκλεισε μετά από ένα χρόνο ο Πάπας της Ρώμης Λέων ο Α’! Έχουν ειπωθεί πολλά, αποκρυφιστικά και συνωμοσιολογικά. Ένα χρόνο μετά, το 452, ο Ατίλας αφού ανασυντάχθηκε, ξεκινάει από τη βάση του, απ’ εκεί που γεννήθηκε, τη σημερινή Ουγγαρία, ντουγρού για την Ρώμη.
Διαβαστε ακομα: