Ου Φονέυσεις είπε με τη μια από τις Δέκα Εντολές. Και γιατί, παρακαλώ, ου; Επειδή είναι αμαρτία. Επειδή βάφεις τα χέρια σου με αίμα. Επειδή είναι έγκλημα να αφαιρέσεις τη ζωή του αλλουνού. Επειδή δεν σου δίνω το δικαίωμα να αποδίδεις εσύ δικαιοσύνη.
Λησμόνησε να πει το άλλο με το Ου Φονεύσεις. Είναι και βλακεία να σκοτώσεις άνθρωπο, όχι μόνο αμαρτία και παρανομία. Ο πιλότος ένοιωθε ότι δεν του ξηγιόταν φίνα και ωραία το κορίτσι. Ότι του είχε κάνει μαύρη τη ζωή. Αντί να ήταν κατευχαριστημένη μαζί του και να υου το δείχνει με τον τρόπο της σα γυναίκα και σα σύζυγος, αυτή μανούριαζε για το ένα και το άλλο.
Η βλακεία του συζύγου. Να καρφωθεί στο μυαλό του ηλίθιου- πρώτα ηλίθιου και μετά δολοφόνου- η ιδέα να ξεπαστρέψει εκείνη που είχε διαλέξει για ερωτικό ταίρι και μαζί της έκανε παιδί. Η βλακεία. Να διορθώσει το κατά τη γνώμη του λάθος με φονικό. Το δικό του λάθος στην επιλογή συζύγου.
Όχι, κύριε. Δεν σκοτώνεις. Επειδή με το φόνο δεν λύνεις το πρόβλημα σου. Δεν ξέρω μήπως η Καρολάιν ήταν το καλύτερο κορίτσι του κόσμου. Η ιδανική σύντροφος. Παίρνουμε την πλευρά του πιλότου, για να υποστηρίξουμε τα περί ηλιθιότητας στη σκέψη και την πράξη του εγκλήματος. Κατέστρεψε τον εαυτό του ο δολοφόνος της Καρολάιν. Έκανε χίλια κομμάτια τη δικλή του ζωή.
Δεν την δολοφόνησε μόνο για να απαλλαγεί απ’ αυτήν. Την τιμώρησε κιόλας, αυτό λέει η απόφαση του να σκοτώσει και το σκυλί της συζύγου.
Διαβαστε ακομα: